رمز محبوبیت مجریان دهه 60 از نگاه «مجید قناد»
مجری برنامه‌های کودک و نوجوان تلویزیون گفت: طرح‌های بسیاری برای تولید و ساخت کار کودک و نوجوان دارم، اما تلویزیون این روزها با همراهی اسپانسر، برنامه تولید می‌کند و ما هم اسپانسری نداریم و منتظر اسپانسر هستیم.
به گزارش خبرنگار شمانیوز و به نقل از خبرگزاری فارس:«مجید قناد» مجری قدیمی برنامه‌های کودک در گفت‌وگو با خبرنگار، درباره کارهای جدید خود در این حوزه گفت: طرح‌های بسیاری برای تولید و ساخت کار کودک و نوجوان دارم و در حال حاضر تعامل خوبی بین ما و تلویزیون وجود دارد، اما خب تلویزیون این روزها با همراهی اسپانسر، برنامه تولید می‌کند و اگر اسپانسر داشته باشیم می‌توانیم برنامه‌های خوبی را برای کودکان و نوجوانان بسازیم.
کارگردان برنامه «یه گُله جا» با اشاره به اینکه تولید کارهای کودک را نباید منحصر به شبکه خاصی دانست، بیان داشت: همه شبکه‌های تلویزیون عضو یک خانواده هستند و برای مثال شبکه دو و نسیم برای تولید و پخش کار کودک فرقی با هم ندارند. مهم این است که برنامه‌های کودک تاثیرگذار باشند.
مدرس دانشگاه خبر، هنر و معماری و علمی کاربردی درباره رمز ماندگاری مجری‌های محبوب کودک و نوجوان نیز گفت: من این رمز ماندگاری را تنها عشق به کودکان و علاقه به کاری که انجام می‌دهم می‌دانم و معتقدم اگر فردی به کاری که می‌کند علاقه‌مند باشد در حیطه خود بهترین خواهد شد. مانند مجریان دهه 60 که به شدت محبوب بودند و هنوز هم هستند.
وی با اشاره به حضور خود در سایر مدیوم‌ها غیر از تلویزیون بیان داشت: اگر ما برنامه‌ای هدفمند و در جهت آموزش و هدایت بچه‌ها بسازیم و کودکان و نوجوانان استفاده بهینه‌ای از آن ببرند، فرقی ندارد که در کدام مدیوم تولید شود.
این تهیه کننده با اشاره به تفاوت دغدغه کودکان و نوجوانان امروز و دیروز و نوع برنامه‌سازی برای آنها گفت: در گذشته تا ۱۲ سالگی کودک و تا ۵ سالگی جزو گروه سنی خردسال بودند. اما در حال حاضر بعضی وقت‌ها بچه‌های ما ۵ سالشان است، اما به خاطر تکنولوژی‌هایی که در دسترس است، با اینکه جزو گروه سنی خردسال هستند، اما کودکند. یعنی اینکه درست است خردسال است، اما بیشتر از ذهنش می‌فهمد. در جامعه ما کودک ۱۲ ساله در حد نوجوان است اما جزو گروه سنی کودک است.
وی در پایان گفت: در چنین شرایطی باید برنامه‌سازان کودک برای تولید کارهای کودک دقت ویژه‌ای داشته باشند. در این زمینه تنها تلویزیون نیست که می‌تواند موثر باشد و باید آموزش و پرورش و پدر و مادرها نیز به نوبه خود کمک گرفت.
