دعای روز دوم ماه رمضان + ترجمه

به گزارش شمانیوز: اولین روز ماه مبارک رمضان به پایان رسید و وارد دومین روز از ضیافت الهی پروردگار شدیم.

بسم الله الرحمن الرحیم

«اللَّهُمَّ قَرِّبْنِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِکَ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَ نَقِمَاتِکَ وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِقِرَاءَةِ آیَاتِکَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

در دعای دوم، چند چیز را از خدای متعال در خواست می کنیم، اولین درخواست این است اللَّهُمَّ قَرِّبْنِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِکَ ما را موفق کن که در این روز بتوانیم به قرب رضایت تو برسیم موجبات رضایت تورا فراهم کنیم.

این از درخواست های مهم است که به قرب الهی برسد، و جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَ نَقِمَاتِکَ. درخواست این است خدایا ما را از خشم و کیفر و عذابت دور کن، وَفِّقْنِی فِیهِ لِقِرَاءَةِ آیَاتِکَ به ما توفیق بده که بتوانیم آیات الهی را قرائتکنیم و البته به محتوای آیات و معنای آنها، توجه داشته باشیم یعنی تفکر و تدبر در قرآن را در کنار قرائت انجام دهیم و در عین حال خودمان را به قرآن عرضه کنیم. مسئله بسیار مهم این است که روزه موجب آمادگی در انسان می شود و آدمی سعی می کند رابطه ای بسیار قوی را با خدا ایجاد کند.

معنای قرب

رابطه ای که در زندگی ضرورت دارد به آن بپردازیم و به آن برسیم، رابطه با خداوند و قرب الهی است. مراد از رابطه، نزدیک شدن به خدا و مراد از قرب، قرب مکانی، زمانی و اعتباری نیست، بلکه منظور، قُرب معنوی و روحی است که از طریق تزکیه، تهذیب و تصفیه بدست می آید، بدین صورت که لازم است شخص روزه دار روحش را آماده و مهیا کند تا بتواند از قرب الهی بهرمند شود و چیزی را که باید توجه داشته باشیم، این است که انسان باید نسبت به همه واجبات الهی خصوصا واجبات تعبدی مانند نماز، حج، خمس و زکات و... درخواست قرب الهی کند، اگر چه در امور توصلی قصد قرب لازم نیست، ولی برای رسیدن کمال خیلی خوب است که انسان قصد قربت داشته باشد.

 قرب به خدا درک بیشتر از روزه

انسان با توجه به این امر مهم یعنی برای رسیدن به قرب و نزدیک شدن به خدا، می تواند زمینه را طوری برای خود فراهم کند که درک بیشتری از قرب و روزه گرفتن داشته باشد. پس روزه تنها امساک ظاهری نیست، بلکه باید تلاش کند هر روز، احساس قرب و نزدیکی به خدا داشته باشد. لازم است انسان طوری تلاش کند که خداوند در همه صحنه های زندگی او حضور داشته باشد، به هر نوعی با حضرت حق تعالی آشتی کند و رضایتش را جلب نماید ؛ خدایی که خالق اوست  و همه چیز به او اعطاء کرده است، بدون اینکه آدمی حقی داشته باشد. این حق الهی است که ما قدردان نعمت هایش باشیم؛ به همین جهت انسان باید تلاش کند تا بتواند از این ظرفیتی که برای او فراهم شده برای رسیدن به  قرب استفاده کند.

 تعریف حیات واقعی

تعریف حیات واقعی انسان این است که به قرب برسد، دنیا، آخرت و همه چیز را برای رسیدن به قرب قرار بدهد، اگر انسان به اینجا برسد، زندگی را برده و الاّ باخته است. اگر انسان بتواند ارتباط معنوی را با خدا برقرار کند، او زندگی را برده و به غرض و هدفی که برایش تعیین شده در حدی که برای او امکان داشته، رسیده است. به ما هم توصیه شده این مسئله مهم را به صورت جدّی دنبال کنیم و از آن طرف بدترین چیزی که می تواند برای انسان عذاب باشد، بُعد و دوری از رحمت الهی است. این که انسان از رحمت الهی دور شود  خودش را مشمول غضب الهی میکند؛ و لذا باید از خدا عاجزانه درخواست کنیم ما را از خشم و غضبت دور کند.

نکته مهم دیگر این است از خدا باید بخواهیم مارا با کلامش بهتر آشنا کند، لذا کلام خدا را قرائت کنیم. اگر به قرآن از این منظر نگاه شود، بسیار ارزشمند می شود و جذبه ایجاد خواهد کرد، قرآنی که می خواهد خُلق انسان شود که در مورد پیامبر(ص) این جمله هم دارد.

تدبر و تفکر در قرآن

البته قرائت یک بُعد قضیه است که لازم است انجام شود و ابعاد دیگر، تدبر و تفکر در قرآن است. این مسئله ای است که قرآن از ما می خواهد. باید در آیات الهی تفکر کنیم. این که قرآن نازل شده چگونه می توانیم به عنوان درس زندگی بهره ببریم؛ قرآن که برای تمام زمانه است. برای عصر خاصی نیست.

این که گفته شده مخاطبان قرآن فقط انسان های در زمان پیامبر(ص) هستند و قرآن برای طیف خاص، ملیت خاص و قشر خاص است، این گونه نیست، خودش پاسخ می دهد که قرآن برای همگان نازل شده، وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِلنَّاسِ بشیرا» و ما تو را جز برای اینکه عموم بشر را (به رحمت خدا) بشارت دهی و آن هم برای این که همگان از رحمت استفاده کنند و نکته مهم تر عرضه کردن خود به قرآن، و متحقق کردن خواسته و مطالبات قرآن است تا به حیات واقعی که خدا از انسان خواسته برسد.