اثرات مخرب آلاینده‌های جوی بر ژن انسان‌ها
آلاینده های جوی ژن های انسان را تغییر می دهند. از سویی بروز بیماریهای ژنتیک، یکی از مهم ترین اثرات مخرب آلودگی هوا بر روی بدن افراد است.
به گزارش شما نیوز ، قاسم آهنگری عضو کمیته علمی همایش مدیریت آلودگی هوا و صدا درباره مهم ترین تاثیرات مخرب آلودگی هوا بر ژنتیک گفت: آلاینده های مختلف موجود در شهرهای پر جمعیت دنیا به طور مستقیم و غیرمستقیم بر روی ژن اثر می گذارند و باعث بروز بیماری های اعصاب وروان، بیماری ام اس، سرطان و بیماری آسم آلرژیک به خصوص در کودکان، می شود. وی ادامه داد: درمان این بیماری ها بسیار پیچیده بوده و برای وزارت بهداشت هزینه های زیادی را ایجاد می کند که این هزینه ها هم به ضرر جامعه بوده و هم برای افراد جامعه مشکلات زیادی به همراه دارد. عضو هیئت علمی پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری ایران افزود: با افزایش آلاینده های موجود در هوای شهرهای آلوده، ژن‌ها آن قدر تغییر ماهیت می‌دهند که به طور کامل از بین رفته و ژن دیگری تولید می شود که در این صورت شاهد بروز انواع سرطان‌ها در افراد جامعه هستیم. آهنگری گفت: مطالعات ژنتیک مختلفی در خصوص تغییرات کروموزومی ناشی از تماس با آلاینده‌ها انجام شده است و در نهایت به نتایجی همچون تخریب DNA، افزایش اشکالات ژنتیکی در جنین و مادر، کاهش شدید درصد تحریک اسپرم و در نهایت ناباروری در مردان، دست یافته ایم. همچنین قابل توجه است که این تغییرات ژنتیکی تنها در یک نسل باقی نمی ماند و در آینده به نسل های بعدی منتقل شده و حتی ممکن است منشا بسیاری از بیماری ها در آینده شود. وی اضافه کرد: متاسفانه طی سالهای گذشته به دلیل مشکلات ناشی از مصرف سوخت های کربوهیدراتی و استفاده روزافزون از وسایل نقلیه شخصی، میزان آلاینده ها افزایش یافته و عوارض جبران ناپذیری را به همراه دارد. وی ادامه داد: بسیاری از سوخت هایی که برای گرمایش استفاده می شوند و یا دود تولید شده از شهرک های صنعتی و نیروگاهها ، در افزایش آلاینده های خطرناک نقش به سزایی دارند.متاسفانه این آلاینده ها ساخته خود بشر بوده و در حال حاضر میزان زیادی از سلامت افراد را در جوامع مختلف به خطر انداخته است. آهنگری در خصوص راهکارهای مناسب برای کاهش آلاینده ها گفت: افزایش آگاهی عمومی، کاهش مصرف انرژی و افزایش استفاده از وسایل نقلیه عمومی باعث می شود تا آلودگی هوا کاهش یافته و بودجه هایی که در حال حاضر بیشتر صرف درمان بیماری های لاعلاج می شود، به پروژه های عمرانی و تحقیقاتی اختصاص یابد.
