سیر تکاملی قراردادهای آتی دام زنده در بورس کالای برزیل

به گزارش شمانیوز به نقل از کالاخبر، معاملات قرارداد آتی دام زنده از سال ۱۹۸۰ در برزیل راه اندازی شد. این قرارداد ابتدا در بورس کالای سائوپولو و سپس از سال ۱۹۹۱ در بورس کالا و معاملات آتی برزیل معامله شد که در سال ۱۹۹۴، این قرارداد از نظر شکل تسویه تغییراتی کرد. 

این قرارداد که تا سال ۱۹۹۴ براساس تحویل فیزیکی معامله می شد، از آن زمان به صورت نقدی و بر مبنای شاخص قیمت نقدی دام زنده -که به صورت مشترک توسط کالج کشاورزی لوئی دوکویروی بورس کالا و معاملات آتی برزیل (ESALQ/BM&F) محاسبه می گردد- معامله می شود. اکنون تسویه با تحویل فیزیکی تنها در موارد خاصی مجاز است که خریدار و فروشنده هر دو به این مسئله علاقه مند باشند.

شاخص قیمت نقدی دام زنده ESALQ/BM&F به گونه ای طراحی شده بود که قیمت شاخص قیمت نقدی در ایالت سائوپولو باشد. این شاخص به صورت روزانه محاسبه می شود و بر میانگین وزنی قیمت های دام زنده در چهار منطقه ای که بزرگترین تولیدکننده در این ایالت هستند، مبتنی است. این شاخص قیمت های مذاکره ای میان تولیدکنندگان و کشتارگاه ها و همچنین عواملی همچون چارچوب زمانی کشتارگاه (یعنی دوره زمانی از فروش حیوانات تا ذبح آن ها) را در نظر می گیرد و بدین ترتیب، افزودن این دوره زمانی به دوره جاری پرداخت را میسر می سازد. این مسئله برای محاسبه قیمت نقدی با توجه به نرخ بالای بهره در برزیل اهمیت دارد.

در سال ۲۰۰۰، قرارداد گاو زنده دستخوش تغییر دیگری نیز شد که واحد پول آن را از دلار آمریکا به ازای هر آروبا (۱۵ کیلوگرم لاشه) به رئال برزیل (BRL) به ازای هر آروبا تغییر داد. حجم قرارداد نیز ۳۳۰ آروبای خالص (تقریبا ۵ تن خالص لاشه) است.

ترکیب موقعیت های معاملاتی باز در سال های ابتدایی راه اندازی این معاملات نمایانگر حضور قدرتمند و روزافزون سرمایه گذاران در بازار گاو زنده بورس کالا و معاملات آتی برزیل است که براساس آن، به نظر می رسد فعالان نهادی، خرده فروشی (افراد) و فعالان غیرمقیم در این بازار حضور قدرتمندی دارند.

سبقت دام زنده از قرارداد قهوه

در اینجا بر دو نکته تأکید می شود؛ نخست اینکه حضور سرمایه گذاران در بازار گاو زنده بسیار بیشتر از بازار قهوه برزیلی است؛ چون قرارداد گاو زنده در این بورس دارای تسویه نقدی است و خطر درخواست تحویل از طرف های معامله وجود ندارد. دوم اینکه برخلاف برخی از بورس های کالا از قبیل بورس های چین و هند، هیچ گونه محدودیتی در زمینه نوع سرمایه گذارانی که در این بورس به فعالیت می پردازند وجود ندارد؛ به استثنای اینکه تمامی سرمایه گذاران باید الزامات همیشگی حداقل نقدینگی را رعایت نمایند. در حال حاضر، بازارهای قهوه برزیلی و گاو زنده از حجم معاملات چشمگیری برخوردارند که به نهادهای سرمایه گذار اجازه می دهد این معاملات را بدون رویارویی با محدودیت های نقدشوندگی اجرا کنند.

در بازار گاو زنده، افزایش نقدشوندگی دو سال های ابتدایی راه اندازی این معاملات، به جذب فعالان جدید، به ویژه سرمایه گذاران نهادی منجر شد. بدین ترتیب وضعیت فعالانی که قراردادهای گاو زنده را معامله می کردند ظرف چند سال به میزان چشمگیری تغییر کرد. این جهش در موقعیت های معاملاتی باز از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۷ بسیار چشمگیر بود و از ۱۴۹۳ قرارداد به ۵۰ هزار و ۱۶۰ قرارداد افزایش یافت. ضمن اینکه در سال ۲۰۰۱، بزرگترین شرکت کنندگان افراد بودند و پس از آن، نهادهای مالی و شرکت های غیرمالی قرار داشتند. ولی در سنوات بعدی و تا امروز، مشارکت شرکت های غیرمالی، سرمایه گذاران حقوقی و سرمایه گذاران غیرمقیم  بیش از افراد بوده است.