قراردادهای IPC امشب توسط زنگنه مهندسی افکار می شود!

وزیر نفت قرار است که امشب در صدا و سیما به سوالاتی پیرامون صنعت نفت و اتفاقاتی که در حال رخ دادن است توضیح بدهد. بیژن زنگنه می خواهد توجیه بیاورد که قراردادهای جدید نفتی با عنوان IPC قراردادهایی صیانتی است و به نفع کشور است. اما ایشان توضیح نخواهند داد که چرا این قراردادها دقیقا بعد از تصویب اساسنامه جدید نفت مطرح شده و چرا بسیاری از مدیران کلیدی صنعت نفت را که حرف اول در عقد قراردادهای نفت و گاز می زدند را عوض کرده است! و چه رابطه ای بین اینها وجود دارد. از سوی دیگر وزیر نفت به این سوال پاسخ نخواهد داد که چرا قراردادهای IPC شامل تمامی میادین نفت و گازی کشور می شود و اگر دغدغه بیژن نامدار زنگنه میادین مشترک است چرا این قراردادها فقط میادین مشترک را در بر نمی گیرد. در واقع میادین نفت و گاز کشور که از جمله میادین مشترک نیستند حتی اگر 1000 سال دیگر هم دستنخورده باقی بمانند همچنان از دسترسی کشورهای همسایه دور هستند و کسی امکان برداشت از آنها را ندارد ولی بیژن زنگنه تصمیم گرفته است تا در این جند ماه باقی مانده از دولت روحانی تکلیف همه را یکسره کند. زنگنه بسیار مشتاق است تا قبل از اردیبهشت ماه 1398 تمام میادین نفتی را در قالب قراردادهای ابداعی خود و به مدتهای 25 تا 50 ساله به اغیار واگذار کند. اما چرا وزیر کرسنتی که در 3 سال وزارتش هنوز نتوانسته سوآپ نفت را مجدد راه اندازی کند به دنبال عقد قراردادهایی است که یک ربع قرن و گاهی تا نیم قرن منابع نفتی کشور را تحت اختیار شرکتهای خارجی از انگلیس و آمریکا گرفته تا دیگر کشورها قرار دهد. وزیر نفت باید توضیح دهد در شرایطی که قیمت نفت به زیر 50 دلار سقوط کرده است و اصولا تولید و صادرات نفت خام سود چندانی برای کشور ندارد و نفت سهم اندکی در تولید ناخالص ملی ایران دارد چرا ایشان درپی سهیم کردن شرکتهای خارجی در نفت و میادین نفتی ایران است. و اصولا وقتی متخصصین داخلی و صنعت گران ایرانی توانستند ظرف کمتر از 6 ماه تولید ایران را به بیش از 2 میلیون بشکه در روز و دوران قبل از تحریم برسانند چرا زنگنه انقدر تاکید می کند که میادین نفتی کشور را به دیگران بسپارند. اخرین چیزی که باید به آن پاسخ داد این است که چرا وزارت نفت و روابط عمومی این وزارتخانه مجدانه به دنبال این هستند که قراردادهای IPC که دارای منتقدان زیادی است و رهبر معظم انقلاب هم بر بررسی دقیق بر روی آن تاکید فرموده اند، را قبل از اتمام وزارت زنگنه و در این فرصت کوتاه عملیاتی کنند. و چرا چنین تغییرات مهمی در قراردادهای صنعت نفت را موکول به دوره بعدی ریاست جمهوری نمی کنند. آیا زنگنه نگران این است که در دوره بعدی ریاست جمهوری وزیر نفت نباشد و امکان تغییرات در قراردادهای نفتی و عقد قراردادهای با شکل IPC را نتواند به مرحله اجرایی در بیاورد. در این ماه هایی که صنعت نفت ایران با توجه به برداشته شدن تحریمها توانسته مجددا در بازارهای نفتی جهان عرض اندام کند به نظر می رسد بیژن زنگنه به جای عقد قراردادهایی که هم منتقدین و هم مجلس و هم ملت با آن مخالفند به دنبال رفع و رجوع مشکلاتی باشد که منجر به اتش سوزیهای زنجیره ای شده است و یا بروند فکری کنند به حال 100 هزار کارگری که قرار است به دستور وزیر نفت از صنعت نفت برکنار شوند و به خیل بیکاران بپیوندند.