بهای نفت در 2017 و دست اندازی به نام "بودجه داخلی"

به گزارش شمانیوز: نفت یکی از مهمترین کالاهایی است که در بازارهای مالی جهان معامله می شود و در بسیاری از کشورهای تولیدکننده به عنوان پایه اقتصادی آن کشور به شمار می رود به طوری که هرگونه نوسان و تغییر در قیمت این طلای سیاه، می تواند اقتصاد آن کشور را دستخوش تغییرات و تحولات بزرگی نماید. در همین حال کشورهای زیادی هم که مصرف کنندگان عمده انرژی هستند برای ترسیم چشم انداز اقتصادی و تبیین سیاست‌های پولی و مالی لحظه ای چشم از بهای جهانی نفت بر نمی دارند. در بیش از دو سال اخیر، مازاد عرضه نفت باعث شد که قیمت نفت در سطوح بسیار پایین قرار گیرد اما در چند ماه گذشته به دلیل توافق اوپکیها و غیر اوپکی ها که بر سر کاستن از عرضه حاصل شده قیمت آن روند صعودی را تجربه کرده است. همچنین بر اساس توافق کاهش تولیدات اعضاء اوپک و برخی تولیدکنندگان غیرعضو این سازمان از اول ژانویه 2017 میلادی و با توجه به افزایش قیمت نفت طی هفته های اخیر، کارشناسان بر این باورند که به احتمال زیاد اوپکیها و غیراوپکیها به این توافق پایبند بمانند و در ماههای آتی شاهد روند روبه رشد بهای نفت باشیم. چشم انداز بهای نفت در سال جدید میلادی برخی کارشناسان بر این باورند که اجرای برنامه کاهش عرضه نفت،باعث می شود تا بازار در اوایل سال جاری میلادی به تعادل برسد این در حالی است که برخی دیگر از تحلیلگران معتقد هستند که با توجه به رشد ارزش دلار،ضعف تقاضا، افزایش عرضه از سوی برخی کشورها و احتمال بازگشت تولید کنندگان نفت شیل در آمریکا به چرخه تولید،قیمتها در همین محدوده باقی بماند. چشم انداز درآمدهای حاصل ازصادرات نفت و گاز ایران بررسی های کارشناسان از رشد 90 درصدی درآمد نفتی ایران نسبت به قبل از اجرای برجام حکایت دارد. براساس آمارهای موجود، قبل از آنکه ایران مورد تحریم قرار بگیرد روزانه ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار بشکه نفت ایرانی در بازار بفروش می رسید که این رقم پس از تحریم ها و تا چند ماه پیش به یک میلیون بشکه در روز رسید. همچنین پس از توافق اعضای اوپک و غیر اوپک، معاون وزیر نفت از افزایش روزانه ۲۰ میلیون دلاری درآمد نفتی ایران خبر داد و به گفته کارشناسان، با روندی که قیمت نفت دارد احتمال می‌رود قیمت هر بشکه بالاتر برود و شاهد تحقق درآمد نفتی پیش‌بینی‌شده در سال آینده باشیم. مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نیز به تازگی چشم انداز درآمدهای حاصل از صادرات نفت و گاز ایران را مورد بررسی قرار داده است.به گزارش روابط عمومی این مرکز ، بر اساس محاسبات انجام شده درآمدهای حاصل از صادرات نفت از حدود 44 میلیارد دلار در سال 2014 به 63 میلیارد دلار در سال 2020 افزایش خواهد یافت. برآوردها نشان می دهند که در سال 2020 درآمد مذکور بین 92 تا 36 میلیارد دلار در نوسان خواهد بود. طبق پیش بینی ها درآمدهای حاصل از صادرات گاز نیز از 2/8 میلیارد دلار در سال 2014 به 9/4 میلیارد دلار در سال 2020 افزایش می یابد. همچنین برآورد می شود که درآمدهای حاصل از صادرات گاز نیز بین 6/3 و 12/9 میلیارد دلار در نوسان باشد. در این میان اگر سهم نفت در بودجه کشور و وابستگی اقتصاد ایران به این طلای سیاه به حداقل برسد شاهد شکوفایی اقتصاد کشور در عرصه های مختلف خواهیم بود و می توان مازاد درآمد نفتی را با تصمیم دولت و اجازه قانون‌گذار صرف احتیاجات کشور و صنایع زیربنایی کرد. ایران؛ اقتصادی وابسته به نفت یکی از مشکلات اقتصادی کشورما که از پیش از انقلاب وجود داشته و تا پس از آن نیز ادامه پیدا کرده وابستگی جدی به نفت است. در افق ۱۴۰۴ پیش بینی شده بود که سالانه ۵ درصد سهم نفت کم شود و طی ۲۰ سال درصد سهم نفت در بودجه به صفر برسد اما امروز با وجود 12 سال از ابلاغ سند چشم انداز هنوز نتوانسته ایم به این مهم دست پیدا کنیم. بررسی‌ها نشان می‌دهد که میزان وابستگی بودجه کل کشور به نفت در سال 91 معادل 40 درصد و در سال 92 برابر 4/ 42 درصد بود؛ این میزان در سه سال گذشته (93 تا 95) به ترتیب 4/ 35 درصد، 2/ 33درصد و 5/ 25 درصد رسیده است. هفته گذشته دولت یازدهم در حالی لایجه بودجه ۹۶ را تقدیم مجلس کرد که در همان بدو بررسی نظرات متفاوتی از سوی کارشناسان اقتصادی و اهالی بهارستان به بخش های مختلف آن بیان شد؛ لایحه‌ای که در آن وابستگی به نفت از ۲۵ درصد به ۳۵درصد افزایش یافته و این درحالی است که در برنامه ششم توسعه این میزان وابستگی می بایست بین ۲۵ تا ۲۰ درصد محدود می شد. در واقع شاید بتوان گفت که اقتصاد ایران سال هاست که وارث این سیاست اقتصادی غلط است و به دلایل که بخشی از آن مدیریتی است هنوز نتوانسته‌ایم سهم نفت را از اقتصاد کشور بیرون کنیم از طرفی صادرات غیرنفتی ایران نیز آنقدر ضعیف است که اصلا امکان جایگزینی با نفت را ندارد و برای ایجاد رشد اقتصادی بدون وابستگی به نفت باید استراتژی صحیح صادرات غیرنفتی را جایگزین کرد صادراتی که در واقع هیچ نشانی از نفت نداشته باشد و به آن وابسته نباشد.