اینترنت
عبور ضریب نفوذ اینترنت پهنباند از ۱۱۰ درصد
ضریب نفوذ اینترنت پهنباند در کشور از ۱۱۰ درصد عبور کرد و سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی کشور مدتی است با طراحی سامانهای، گزارشهای آماری در حوزه فناوری اطلاعات را منتشر میکند.
به گزارش شمانیوز: بنابر آخرین آمار منتشر شده از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی کشور، ضریب نفوذ اینترنت پهنباند در کشور از ۱۱۰ درصد عبور کرد و سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی کشور مدتی است با طراحی سامانهای، گزارشهای آماری در حوزه فناوری اطلاعات و اینترنت را منتشر میکند، اطلاعاتی که به شکل برخط در اختیار عموم قرار میگیرد. یکی از آمارهای مهم در این سامانه، میزان دسترسی مشترکان و ضریب نفوذ اینترنت در کشور است.
بر اساس آخرین آمار مربوط به خرداد ۱۴۰۰، اکنون تعداد مشترکان اینترنت پهنباند در کشور ۹۲ میلیون و ۷۳۷ هزار و ۵۷۲ مشترک است که ضریب نفوذ اینترنت پهنباند در کشور را از مرز ۱۱۰ درصد گذرانده است.
این آمار البته در تعداد مشترکان پهنباند ثابت آنقدر چشمگیر نیست اما با توجه به بسته ۱۰۰ گیگ اینترنت رایگانی که از سوی وزارت ارتباطات در روزهای ابتدایی شیوع کرونا برای مردم ایران در نظر گرفته شد و دسترسی به آن صرفا بر روی اینترنت ثابت میسر بود، تعداد مشترکان پهنباند ثابت نیز با افزایش اندکی نسبت به گذشته از عدد ۱۰ میلیون و ۳۹۷ مشترک عبور کرد. دورکاری، آموزش مجازی، خرید و فروش، حمل و نقل و اطلاعرسانی همگی به مدد زیرساخت فناوری اطلاعات در زمان شیوع کرونا در اختیار مردم قرار گرفت.
با تلاشهای انجام شده برای تحقق اهداف تعیین شده، هماکنون ضریب نفوذ اینترنت پهن باند ثابت در سراسر کشور از ۱۲ درصد گذشته و ضریب نفوذ اینترنت پهن باند سیار نیز به بیش از ۹۸ درصد رسیده است.
تعداد مشترکین اینترنت پهنباند سیار اکنون ۸۲ میلیون و ۳۳۹ هزار و ۶۳۵ مشترک است که ضریب نفوذ بیش از ۹۸ درصد را در این حوزه رقم زده است.
بر اساس قانون برنامه ششم توسعه، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات موظف است «در توسعه زیرساختهای خدمات الکترونیکی در مناطق محروم و روستایی سرمایهگذاری کند بهگونهای که امکان ارائه دستکم چهار خدمت الکترونیکی اصلی دولت (سلامت، آموزش، کشاورزی و بانکی) در ۸۰ درصد روستاهای بالای ۲۰ خانوار کشور امکانپذیر شود.»
در حوزه توسعه ارتباطات روستایی نیز اکنون حدود ۹۸ درصد روستاهای بالای ۲۰ خانوار که تعداد آنها ۳۹ هزار و ۴۶۵ روستا است به شبکه ارتباطی متصل هستند.
باندپهن (Broadband) به سیستمهای انتقال دادهها (اطلاعات دیجیتال) گفته میشود که در آنها سرعت انتقال دادهها در محدودۀ صدها کیلوبیت بر ثانیه و بیشتر است. به عبارت دیگر، پهنایباند فرکانسی این سیستمها، صدها کیلوهرتز و بیشتر است. اصطلاح «باندپهن» را نباید با عبارت «پهنای باند» اشتباه گرفت.
قبل از اختراع باندپهن خانگی، اینترنت دایال-آپ، تنها راه دانلود اطلاعات، موسیقی، فیلم و چک کردن پست الکترونیک بود. دانلود یک آهنگ با حجم متوسط ۳٫۵ مگابایت بسیار طول میکشید، یا دانلود یک فیلم با حجم ۷۰۰ مگابایت تقریباً ناممکن بود. اینترنت دایال-آپ از خط تلفن خانگی استفاده میکرد و کاربران میبایستی تصمیم میگرفتند که آیا پرداخت بهای آن ارزش دارد یا نه.
مودم کابلی اولین انتخاب در دسترس باندپهن بود اما به دلیل کمبود کابل اینترنت در ابتدای سال ۱۹۹۷ برای مشترکان، باندپهن تا ۲۰۰۱ متوقف شد. اینترنت باندپهن سرعت دانلود مصارف خانگی را تا ۱۰ برابر نسبت به دایال-آپ افزایش داد. مشابه بسیاری از تکنولوژیهای جدید، در ابتدا بیشتر کاربران قادر به پرداخت هزینههای اینترنت سریع نبودند. در ۲۰۰۴ نیمی از خانوادههای آمریکایی اینترنت باندپهن را مقرونبهصرفه میدانستند. از زمان معرفی، باندپهن فراگیرتر و سرعت دسترسی آن بیشتر شده است.
باندپهن اشاره به یک ارتباط با پهنای باند حداقل ۲۵۶ کیلوبیت در هر ثانیه دارد. هر کانال، ۶ مگاهرتز پهنا دارد و از یک بازۀ فرکانسی وسیع برای دریافت دادهها در شبکه استفاده میکند. پهنای باند وسیعتر یک کانال، یعنی ظرفیت بیشتر انتقال داده در کانالی با کیفیت مشابه.
در ارسال سیگنالهای تلویزیون ممکن است است از باندپهن استفاده شود چرا که قابلیت دریافت تعداد زیادی از کانالها را داراست.
در مودم ۵۶کی، دادهها با سرعت ۵۶ کیلوبیت در هر ثانیه بروی باند ۴ کیلوهرتزی خط تلفن انتقال مییابد. در نسخههای مختلف سرویس DSL که باندپهن است، دادههای دیجیتال را در فرکانسهای بالاتر از 4 کیلوهرتر خط تلفن انتقال میدهند. در نتیجه DSL میتواند همزمان سرویس تلفن (انتقال صدا) را نیز در یک زوج سیم خط تلفن انتقال دهد.
شبکههای کامپیوتری برای انتقال دادهها از ارسال سیگنال به صورت باندِ پایه (baseband) استفاده میکنند (از مدولاسیون استفاده نمیکنند). بیشتر نسخههای محبوب اِتِرنت بر اساس 10BASE5 دهه ۱۹۸۰ کار میکنند.
باندپهن 10BROAD36 نوع دیگری از اترنت بود که در ۱۹۸۵ استانداردسازی شد، اما از نظر اقتصادی موفق نبود. استاندارد DOCSIS در ۱۹۹۰ به منظور دسترسی به اینترنت کابلی برای مشتریان تلویزیونهای خانگی ارائه شد.
منبع: ایرنا