فرانسوی صحبت کردن خواهر گلشیفته فراهانی همه را متحیر کرد + فیلم

شقایق فراهانی با حضور در برنامه رضا رشیدپور از زندگی لاکچریش در خارج از کشور پرده برداشت. شقایق فراهانی مسلط به زبان فرانسه است و در فرانسه بزرگ شده است و به مدت سه سال در آمریکا زندگی کرده است، شقایق فراهانی در یک خانواده هنرمند متولد شده است و پدر و خواهرش از بازیگران مشهور سینمای ایران هستند.

 

View this post on Instagram

A post shared by Ghadeer Petrochemical Co (@ghadeerpetro)

 

 

 

 

زندگی شقایق فراهانی

شقایق فراهانی فرزند بهزاد فراهانی و فهیمه رحیم‌نیا، و خواهر گلشیفته فراهانی، بازیگران سینما و تلویزیون است.

با حضوری کوتاه در فیلم « لیلا » به سینما آمد اما تنها در فیلم « چتری برای دو نفر » توانست توانایی های خود را به نمایش بگذارد. بازی او در این فیلم کاملا بر بازی بازیگران مقابلش – رضا کیانیان و هدیه تهرانی – برتری دارد.

با بازی خوبش در فیلم « پروانه » در سطح بین المللی هم توانست موفق شود.

 

 

 

شقایق فراهانی در خانواده‌ای رشد کرده که هنر و اهمیت به آن یکی از اولویت‌های اصلی بوده و تک‌تک‌ اعضای این خانواده در عرصه‌های هنری، به مدارج بالایی رسیده‌اند. او که فرزند و تربیت‌شده اساتیدی چون استاد بهزاد فراهانی و استاد فهمیه رحیم‌نیا می‌باشد، خودش در 20سالگی مادر شده است و حالا سال‌هاست که در کنار هنر بازیگری، هنر مادرشدن را نیز در زندگی‌اش به نمایش گذاشته. صحبت‌های او درباره کار، خانواده و زندگی بسیار جذاب و دوست‌داشتنی است.

 

متفاوت و باورپذیر

شقایق فراهانی: بدون شک خیلی از دوستان و همکاران من در عرصه بازیگری دوست دارند در نقش‌های متفاوت از کارهای قبلی‌شان حضور داشته باشند چرا که کلیشه شدن برای هیچکس خوشایند نیست. من هم دوست دارم نقش‌های متفاوتی بازی کنم و از طرف دیگر دوست دارم نوع بازی‌ام برای مخاطب باورپذیر باشد. این موضوع را قبلا هم گفته‌ام که اگر مخاطب هنگام تماشای فیلم این حس را داشته باشد که من برایش فقط نقش بازی می‌کنم، من شکست خورده‌ام!

 

از غم نان تا عشق

من کارهای متعددی را بازی کرده‌ام که بیشترشان را دوست دارم. جاهایی بوده که به عللی مانند همان غم ‌نان معروف یا رودربایستی رفته‌ام سر یک فیلم اما نمی‌توانم بگویم همه کارهایم را این‌طوری انتخاب کرده‌ام. خیلی از کارهایی را که بازی کرده‌ام واقعا دوست دارم و برای‌شان زحمت کشیده‌ام.

 

 

الگویی برای همیشه

شقایق فراهانی: در میان بازیگران، چهره‌های مختلفی بوده‌اند که هنر و توانایی‌های‌شان را قبول داشتم ولی چندان به این مساله که الگویی داشته باشم، فکر نکرده‌ام. بازیگر باید خودش باشد؛ نه حتی کپی خوب یک نمونه قبلی. اصلا زیبایی بازیگری به همین تنوع آن است نه تکرار شدن‌های متوالی. با این ‌همه سوسن تسلیمی را یکی از بهترین‌ها می‌دانم که حتی سال‌ها بعد از آنکه در سینمای ما حضور ندارد اما هنرش مانند اثری پررنگ و تازه در بازیگری می‌درخشد.

 

 

 

زنان سرزمین من

به زن‌های مهمی که در سینما اثرگذار بوده‌اند احترام می‌گذارم. به نظرم خود ما باید به ارزش زن اضافه کنیم. من هر نقشی را بازی نمی‌کنم و در زندگی هم به زن بودن خودم افتخار می‌کنم. از اینکه بروم در کاری یک زن بی‌تاثیر و خنثی باشم حذر می‌کنم و دوست ندارم زن را چیزی در حد گلدان و مبل و... در صحنه پایین بیاورم که تاثیری در فیلم ندارد و فقط ابزار است. برای همین زنانی را که در سینما برای رشد جایگاهشان تلاش کرده‌اند دوست دارم و به آنها احترام می‌گذارم؛ چه بازیگر، چه کارگردان، چه نویسنده، چه در هر رشته دیگری که کار کرده‌اند.

 

 

به دنبال استعداد

در خانه ما هر کسی استعدادش در زمینه‌ای بیشتر بود. برادرم در طراحی و نقاشی و من هم در بازیگری. برای همین وقتی می‌خواستیم وارد فضای بازیگری شویم، پدر و مادرم با حضور ما در سینما و این رشته خیلی موافق نبودند. البته در نهایت آدم‌ها خودشان مسیر خودشان را پیدا می‌کنند و اتفاق‌های خوبی را تجربه می‌کنند، چیزی که شاید در آن سال‌ها برای من کمتر رخ داد.

 

 

مادری کم سن و سال

شقایق فراهانی: مادر شدن از آن حس‌هایی است که تا تجربه نکنید نمی‌توانید درباره‌اش صحبت کنید. این اتفاق بزرگ‌ترین اتفاق در زندگی یک زن است. من خیلی زود و در 20 سالگی مادر شدم و بابت آن بسیار خوشحالم. شما با آمدن فرزند چیزهایی را به دست می‌آورید که با هیچ‌چیز در دنیا قابل مقایسه نیست. من در زندگی به لحظات سختی رسیدم که اگر وجود پسرم، سام نبود واقعا نمی‌توانستم تحمل کنم. جالب است که مادر شدن، یک دفعه شما را بزرگ می‌کند و من آن زمان حس نمی‌کردم 20 ساله هستم.

 

 

به خاطر پسرم

 بی‌شک جاهایی بوده که من نتوانستم آن‌طور که باید برای سام مادری کنم اما این در زندگی همه روی می‌دهد و نمی‌توان گفت صرفا زنان بازیگر یا مردان بازیگر در مورد بچه‌های خود کوتاهی می‌کنند. به دنیا آوردن یک بچه آن‌قدر مسوولیت بزرگی است که شما همیشه نگرانید نتوانید درست از پس آن بربیایید. من گاهی نتوانستم خواسته‌های به‌جای پسرم را انجام دهم اما سعی کرده‌ام به اشکال دیگر، این نبودن‌ها را جبران کنم.

 

 

بازیگران لوکس و پولدار

بازیگری همیشه برای خیلی از مردم یک مرحله از ترقی مالی به حساب آمده که فکر می‌کنند بازیگرها پول‌های آنچنانی و خانه‌های لوکس و زندگی اشرافی دارند. اما واقعا درصد کمی از جامعه بزرگ هنری از خودشان خانه دارند. عده زیادی از آنها حتی هنوز بعد از سال‌ها مستاجر هستند و اگر اتفاقی برای‌شان بیفتد یک بیمه ساده هم ندارند. فکر می‌کنید چند بازیگر پشتوانه مالی خوبی دارند که اگر در سال به هر علتی کاری به آنها پیشنهاد نشد به راحتی و با آرامش و بی‌دغدغه زندگی خود را سپری کنند. ما درست برعکس جهان رفتار می‌کنیم و هنرمندان‌مان فقط یک ظاهر لوکس دارند.

 

 

پذیرفتن واقعیت‌ها

شقایق فراهانی: باید منطقی صحبت کنم و واقعیت‌ها را بگویم. من هم مانند هر مادر دیگری با فرزندم دچار چالش‌هایی شده‌ام و هیچکس نمی‌تواند بگوید که هرگز با فرزندش دچار مشکل نشده است ولی همیشه سعی کرده‌ام این چالش‌ها را مدیریت و آنها را برطرف کنم چرا که با از بین بردن هر مشکل، مهر میان مادر و فرزند بیشتر و محکم‌تر می‌شود.

 

 

رهاتر از رهایی

 نباید زندگی را سخت بگیریم. گاهی نباید به چیزهایی که داریم آن‌قدر وابسته شویم که نه‌تنها نبودشان بلکه حتی فکر نبودشان هم ما را آزار بدهد. خوب است کمتر خودمان را با زنجیرهای دست و پاگیری که اجازه نمی‌دهند لذت ببریم و راحت و آسوده نفس بکشیم، این طرف و آن‌طرف بکشیم. ما فقط یک‌بار به دنیا می‌آییم و باید تا آنجا که می‌شود خوب باشیم و خوب زندگی کنیم. خوب زندگی کردن فقط وابستگی‌ها و داشته‌های مادی نیست. باید عاشق بود. باید زندگی کرد و ارزش لحظه‌ها را درک کرد. باور کنید می‌شود بدون خیلی چیزها زندگی کرد و کمبودی هم حس نکرد.

 

 

دیدن زیبایی زندگی

 آدمی نیستم که فقط غر بزنم و از بدی چیزها بگویم. اینکه خوبی‌های اتفاقات دوروبرمان را نبینیم و فقط به بدی‌های آن فکر کنیم باعث می‌شود نتوانیم از زندگی لذت ببریم. زندگی پر از چیزهای خوبی است و ما گاهی آنقدر مشغول بدی‌ها و غم‌هایش می‌شویم که آنها را نمی‌بینیم؛مثلا درباره همین فضاهای مجازی، من همان‌قدر که از فضای مجازی لذت می‌برم و چیز یاد می‌گیرم، می‌توانم در آن نقایص را ببینم و آن را رد کنم. مهم این است که ما چگونه رفتار می‌کنیم. همه چیز آنقدرها بد نیست که تصور می‌کنیم.

 

 

ماجرای پشت و خنجر

شقایق فراهانی: به نظرم بعضی حرف‌هایی که گفته می‌شود و بعضا خود دوستان سینمایی عنوان می‌کنند، مصداق بارز خیانت کردن است. اینکه درباره پشت ‌صحنه سینما حرف‌های بدی بزنیم که اعتماد خانواده‌ها و مردم نسبت به آن از بین برود بسیار ناجوانمردانه است. خودمان که نباید به خودمان از پشت خنجر بزنیم. اینکه اتفاقات بد و بزه‌ها را فقط مختص یک کار بدانیم و طوری وانمود کنیم که اجر و زحمت شبانه‌روزی یک‌ عده کثیری از بین برود، حمایت از سینما و حرف حق زدن نیست. بهتر است قبول کنیم که اگر در عرصه‌ای به جایی نمی‌رسیم می‌تواند از بی‌استعدادی خودمان باشد. نمی‌توان گفت هر کسی به موفقیت رسیده پول و رابطه‌ای پشت سرش بوده است.