خواننده پاپ ماجرای عاشق شدنش را لو نداد!

محمد علیزاده خواننده موسیقی پاپ با اجرای تیتراژ سریال «برادر» یکی از مهمانان دیشب «دورهمی» بود. علیزاده در ابتدا پس از سلام به حضار داخل در استودیو، درباره فضا و سبک موسیقی‌های خود گفت: همیشه سعی می‌کنم از ترانه ها فیلمنامه بسازم و سوژه‌هایم را از زندگی مردم اقتباس کنم. وی در ادامه در خصوص اجرای کنسرت‌های خود عنوان کرد: این تعداد اجرای کنسرت، لطف خداوند است و خودم بابت این خوشحالم، ولی کمی از زندگی شخصی‌ام دور افتادم. علیزاده با بیان اینکه من ترانه سرا نیستم، تاکید کرد: من ترانه سرا نیستم و تنها زمانی به اقتضای شرایط، برای نگارش ترانه هایم نتوانستم از دوستانم کمک بگیرم و ترانه هایم را خودم گفتم. مدیری از او درباره ازدواج کردنش پرسید که این خواننده پاسخ داد: «نه هنوز، ان شاالله که پیش بیاید». مجری «دورهمی» بازهم پیگیر بود تا از ماجرای عاشق شدن علیزاده سردرآورد که موفق نشد! خواننده قطعه «جز تو» عنوان کرد: در بین موسیقی ها و خواننده‌ها به دکتر اصفهانی ارادت دارم و از دوستان خوب من هستند. موسیقی فریدون آسرایی و آهنگ های رضا صادقی را هم دوست دارم. مدیری بعد از گفته‌های علیزاده خاطرنشان کرد: دکتر محمد اصفهانی این پنجمین برنامه‌ای است که نام شما برده و از شما دعوت می‌شود، اما هر دفعه شما مشغول کار و زندگی بودید. در این برنامه هم باز از شما دعوت می‌کنیم به دورهمی ما بیایید. علیزاده با بیان اینکه در سال 1385 خواندن آثار تلویزیونی را با تیتراژ کوله پشتی آغاز کردم، درخصوص خواندن تیتراژهای تلویزیونی بیان کرد: از سال 85 با برنامه «کوله پشتی» و بعد برای چهار مجموعه تلویزیونی و برنامه‌های ترکیبی سیما تیتراژ داشتم. وی در پایان با اشاره به اینکه، چون اشرف مخلوقات هستم، پس خوشبخترین فرد در جهانم، مجموعه آثار خود را به «موزه دورهمی» اهدا کرد و به عنوان حسن ختام قطعه «هواتو کردم» تیتراژ را اجرا کرد. دیشب برنامه تلویزیونی «دورهمی»، میزبان مهدی کرم‌پور کارگردان سینما و تلویزیون هم شد. کرم پور در ابتدای برنامه از روند تولید فیلم سینمایی جدید خود به نام «سوفی و دیوانه» خبر داد. وی همچنین اشاره‌ای به برخی جنجال‌های خبری داشت و گفت: به عقیده من فیلم سازی بخشی از زندگی شخصی من است. وقتی وارد سینما شدم، خودم را سینماگر نمی‌دانم، بلکه جایی است که باید حرفایی را زد. کرم‌پور پیرامون تجربه کاری در ژانرهای متفاوت بیان کرد: اصولا من دوست دارم کارهای متفاوت را تجربه کنم و ساخت یک روند فیلم سازی را دوست ندارم. وی در خصوص زندگی شخصی و ازدواج خود تصریح کرد: من سالهاست عاشق هستم و همسرم خانم کرمی یکی از بهترین دستیاران و برنامه‌ریزان سینماست. کرم پور در پایان با بیان اینکه تحت تاثیر فیلم های داریوش مهرجویی است، یک قلم را به برنامه تلویزیونی دورهمی اهدا کرد. همچنین در برنامه دیشب، مدیری با بیان علائم و رفتارهای کودکان اوتیسم، از اعضای این بنیاد دعوت و در خصوص اهداف و تاریخچه این اختلال ذهنی جویا شد. طناز ریخته‌گران عضو بنیاد خیریه کودکان اوتیسم گفت: این بنیاد برای اولین بار در سال 1387 به منظور کمک به خانواده‌های کودکان اوتیسم برپا شد. وی در ادامه به علائم و راه‌های شناخت این اختلال ذهنی در کودکان اشاره کرد و در خصوص راه های درمان اظهار داشت: در درجه اول خانواده ها باید بلافاصله بعد از مواجهه با علائم رفتاری به دکتر مغز و اعصاب کودکان مراجعه کنند و در ادامه طیف درمان را پشت سر بگذارند. ریخته‌گران پیرامون اهمیت نقش خانواده در تسهیل درمان بیان کرد: یکی از جدی‌ترین آسیب‌ها مورد توجه خانواده‌ها قرار می‌گیرد. خود پذیرش بیماری از سمت خانواده‌ها نقشی اساسی است که برای پیشرفت بهبودی کودکانشان بسیار مؤثر است. همچنین در ادامه این گفتگو میثم نظام‌الدینی کارشناس ارشد کاردرمانی بنیاد خیریه اوتیسم، درخصوص وجود مشکلات و نبود حمایت های مالی و بیمه‌ای گفت: رشد سنی و دوران تغییر در سالهای طلایی 6 سالگی شکل می‌گیرد و ما با رشد سریع سیستم عصبی مواجه هستیم، از این رو بیشترین وقت و هزینه در دوران پیش از دبستان انجام می‌شود. کارشناس ارشد گفتار درمانی خیریه کودکان اوتیسم درخصوص پذیرش این کودکان در مدارس عادی بیان کرد: این کودکان هم می‌توانند کنار دیگر بچه‌ها به همراه مربی، در مدارس عادی و در جامعه حضور داشته باشند. نظام‌الدینی با بیان اینکه داشتن اختلال ذهنی این کودکان به معنی نبود توانمندی نیست، درباره امکانات تفریحی و رفاهی این قشر از جامعه تصریح کرد: اختلال ذهنی این کودکان، نبود توانمندی نیست بلکه اگر فضای علم و یادگیری فراهم باشد، این کودکان مهارت‌های بسیاری را می توانند فرا بگیرند. ریخته‌گران با بیان اینکه هزینه‌های صرف شده این کودکان بستگی به طیف بیماری هر فرد دارد، پیرامون هزینه‌های سنگین اختلال ذهنی اوتیسم گفت: متاسفانه گاهی اوقات به دلیل نبود امکانات خانواده ها از بهره‌برداری از کلاس‌ها محروم می‌شوند و بیمه‌هایی مانند بیمه تامین اجتماعی و یا بیمه تکمیلی هیچ حمایتی از آنها نمی‌کند و این باعث شده که کودکان در همان مراحل ابتدایی درمان ساکن بمانند.