باید بهترین بازیکن دنیا شوم + جزئیات

جواز ورود به جام جهانی بعد از ۲۸ سال
وقتی گل مساوی را خوردیم دیگر به زحمت چیزی با چشمانم می‌دیدم. در آن لحظه به ۸۰ هزار تماشاگری که خودشان را به ورزشگاه رسانده بودند، داشتم فکر می‌کردم. خیلی برای‌مان سخت بود که بپذیریم در آن بازی خانگی، نمی‌توانیم جواز صعود به جام جهانی را بگیریم. وقتی توپ گل شد، از خود بی‌خود شدم. روی زمین افتادم. اینکه روی زمین افتادم واقعاً دست خودم نبود. با این حال به محض اینکه روی زمین افتادم به خودم گفتم اگر بقیه بازیکنان متوجه حال کنونی‌ام شوند هیچ کمکی نکرده‌ام. آن لحظه واقعاً از درون داشتم می‌سوختم. خیلی سخت بود. داشتم سرشان داد می‌زدم که سرتان را بالا بگیرید ولی خودم به زحمت می‌توانستم احساساتم را کنترل کنم. فکر می‌کردم روی هیچ چیزی کنترل ندارم. احتمالاً سخت‌ترین لحظه زندگی‌ام بوده است.

زدن پنالتی در آخرین دقایق بازی
بازی که مساوی شده بود کارمان برای صعود به دیدار آخر و بازی سخت برابر غنا کشیده می‌شد. پنالتی دقیقه‌های پایانی، اما همه چیز را عوض کرد. به خودم از قبل گفته بودم اگر قرار شد من پنالتی را بزنم، می‌روم و با تمام قدرتم پنالتی را به سمت دروازه شوت می‌کنم. هیچ آپشن دیگری برای خودم درنظر نگرفته بودم. به این فکر نکرده بودم که توپ را به گوشه دروازه بزنم فقط می‌دانستم که قرار است بروم پنالتی را با نهایت قدرتی که دارم بزنم، همین. من از قبل چنین تصمیمی گرفته بودم.

خوشحالی ۹۸ میلیون مصری از صعود به جام جهانی
۲۸ سال بود که به جام جهانی صعود نکرده بودیم. برای من و تمام مردم مصر، لحظه‌ای خاص بود. واقعاً چه کسی فکرش را می‌کرد ما قرار است این‌طوری سهمیه حضور در جام جهانی را بگیریم... بزرگترین کارگردان‌های دنیا هم شاید چنین سناریویی را تصور نمی‌کردند.

سپری شدن هفته فوق العاده در لیگ و لیگ قهرمانان اروپا‌
نمی‌خواهم فقط به روند خوب هفته‌های گذشته اشاره کنم؛ می‌خواهم بگویم کل سال گذشته برای من فوق العاده بود.

سختی‌ها و آرزوی دوران کودکی
هدفم همیشه این بود که یک بازیکن حرفه‌ای سرشناس شوم ولی خودم هم تصورش را نمی‌کردم تبدیل به بازیکنی که امروز هستم، بشوم. همه بچه‌ها دوست دارند روزی در تلویزیون آن‌ها را نشان دهند ولی برای من وقتی این هدف محقق شد، دیگر همه چیز تغییر کرد. وقتی تلویزیون من را نشان داد هدفم این شد که حرفه‌ای‌تر شوم و به فوتبالم خارج از مصر ادامه دهم. بعد از سفرم به خارج هم می‌خواستم بهترین بازیکن دنیا شوم.

بستن قرارداد حرفه‌ای در ۱۶ سالگی با مقاولون
خب درست همان زمان‌هایی بود که تصمیم گرفته بودم فوتبالیست حرفه‌ای شوم. فرصتی برایم پیش آمده که نباید هرگز آن را از دست می‌دادم. آنجا یکی از بزرگترین تصمیمات اولیه‌ام را گرفته ام: اینکه نگذارم هیچ فرصتی از دستم برود.

ناامیدی در سن ۱۴ سالگی
در مقاولون که بازی می‌کردم من را برای رده‌سنی ۱۴ سال انتخاب نکردند. خیلی ناراحت شده بودم و نمی‌خواستم اصلاً سرتمرین بروم ولی پدرم مانع شد. او آمد و به من گفت همه بازیکنان بزرگ دنیا از این مسیر عبور کرده‌اند. هیچ وقت نقشی که پدرم در زندگی حرفه‌ای‌ام داشته را فراموش نمی‌کنم.

حضور در بازل سوئیس‌
می‌خواستم بهترین وجهه را به نمایش بگذارم. در بازل، مردم متوجه شدند که باشگاه یک بازیکن خوب خریده نه یک مصری گمنام و ناشناس را. برای من رفتن به سوئیس تفاوت‌های زیادی را در پی داشت. غذا، سبک زندگی و سازماندهی‌ها کاملاً متفاوت بودند. خیلی سخت بود که خودم را با این شرایط وفق دهم. مشکل زبان هم داشتم. آن روز‌ها هنوز نمی‌توانستم انگلیسی حرف بزنم ولی رفته رفته سعی کردم ارتباط برقرار کنم. شروع به یادگیری کردم. بزرگترین چیزی که در طول زندگی حرفه ای‌ام به من کمک کرده این است که همیشه می‌خواسته‌ام چیز‌های جدیدی یاد بگیرم. اگر می‌خواهید موفق شوید باید آمادگی یادگیری داشته باشید. به دو کشور دیگری هم که رفتم همه چیز دوباره فرق می‌کرد؛ این بار تفاوت‌های فرهنگی هم محسوس بود ولی چیزی که می‌خواستم این بود که بیشتر و بیشتر یاد بگیرم. در فیورنتینا و بعد در رم خیلی خوشحالم بودم. تجربه حضور در لیگ‌های مختلف، تجربه ارزنده‌ای است. اینکه آدم سبک زندگی اش را عوض کند، با فرهنگ مختلفی سازگار شود و تجربیات مختلفی به دست بیاورد، امر زیبایی است.

اسطوره هواداران لیورپول شدن
این موضوع مطمئناً به من احساس خوبی می‌دهد و انگیزه مضاعفی می‌شود تا بیشتر از گذشته تلاش و تمرین کنم تا بهتر شوم. واقعیت این است که از یک حد به بعد، اگر شما ریتم بازی تان را کاهش دهید برای تماشاگران غیرقابل قبول است. انتظارات از من حس خوبی است ولی نمی‌خواهم برای خودم آن را تبدیل به یک فشار مضاعف روحی کنم.

فصل موفق از لحاظ عملکرد انفرادی
به نظرم فصل پیش فوق العاده و تاریخی بود. من که به این مورد افتخار می‌کنم و حتی در پی این هستم که دوباره چنین فصلی را تجربه کنم. منظورم این است که همان فصل را داشته باشم، بلکه برعکس به من انگیزه می‌دهد تا برای بهتر کردنش مصمم‌تر شود و با انگیزه بیشتری بازی کنم.

فضای مجازی
مردم من را زیاد در فضای مجازی دیده‌اند؛ حالا چه به واسطه شوخی‌هایی که می‌کنم و آن را پست می‌کنم یا خوشگذرانی‌هایی که با همتیمی‌هایم داشته‌ام با این حال فقط آدم‌های بسیار کمی که نزدیک من هستند، صلاح واقعی را می‌شناسند. خب این هم چیز بدی نیست. تو واقعاً نمی‌توانی شناختی از کسی که قبلاً ملاقاتش نکرده‌ای داشته باشی. این‌طور نیست؟ خب از آنجا که مردم خیلی به من نزدیک نیستند و در جریان چگونه سپری شدن روزهایم نیستند، پس نمی‌توانند شناخت دقیقی از من داشته باشند.

زندگی شخصی
سعی می‌کنم خانواده‌ام را از رسانه‌ها و کانون توجه آن‌ها دور نگه دارم؛ دلیلم این است که آن‌ها این‌طوری می‌توانند از زندگی شخصی‌شان نهایت استفاده را ببرند، چون این‌طوری آدم معروفی نمی‌شوند و راحت هرجایی که دوست دارند می‌توانند بروند. با این حال وقتی ماکا، دختر ۴ ساله‌ام، یک بار وارد زمین شد، خیلی چیز‌ها برایم عوض شد. واکنش هواداران به دخترم و شیوه‌ای که از او استقبال کردند را بار‌ها دیده‌ام و از دیدنش خسته هم نمی‌شوم. به این مورد هم افتخار می‌کنم و برایش خوشحالم.