کی‌روش: مرا مجبور به دروغگویی نکنید/قضاوت عده‌ای از واقعیت به دور است

به گزارش خبرنگار شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز)، به نقل از خبرگزاری فارس، تیم ملی فوتبال ایران در مرحله مقدماتی جام جهانی 2014 برزیل، پس از شکست مقابل لبنان در بیروت به شدت مورد انتقاد رسانه ها و اهالی فوتبال قرار گرفت، اما در ادامه کارلوس کی روش برای دیدار با کره جنوبی تغییراتی اعمال کرد و توانست در ورزشگاه آزادی با وجود 10 نفره شدن مقابل این تیم به برتری برسد.

دیدار با کره جنوبی حساسیت و حاشیه های خاص خودش را داشت. اخراج مسعود شجاعی در نیمه دوم و اعتراض های مکرر به داوری از سوی سرمربی تیم ملی ایران و اخراج کی روش و در پایان گلزنی جواد نکونام و برتری یک بر صفر تیم ملی، ما را بر آن داشت که مصاحبه اختصاصی با سرمربی تیم ملی داشته باشیم.

از برد شیرین مقابل کره جنوبی شروع کنیم...

بعد از بازی با لبنان، اهمیت زیادی داشت که بتوانیم اعتماد و ایمان خود را منتشر و رسانه ای کنیم و سپاسگزارم که بعد از آن شکست شما توانستید پیام ما را به صورت رسانه ای منتشر کنید و جا دارد از شما تشکر کنم.

البته این وظیفه رسانه ای ما است.

بله، شما کار رسانه ای خودتان را انجام دادید و البته فراموش نکنید تیم ملی بعد از شکست برابر لبنان به شدت مورد انتقادهای تند قرار داشت و خیلی به تیم من حمله کردند.

با این حال تیم ملی مقابل کره به برتری رسید...

هم به لحاظ فنی و هم به لحاظ احساسی کاملا از نتیجه بازی راضی هستم. واقعا وصف احساسم در مورد بازی با کره جنوبی کار سختی است. از این برتری خوشحالم و به عملکردمان افتخار و از این پیروزی احساس غرور می کنم، اما الان زمان جشن نیست. جشن واقعی برای تیم ملی زمانی است که جواز صعود به جام جهانی 2014 برزیل را گرفته باشیم. اکنون خیلی زود است که جشن بگیریم.

یک هدف اصلی داریم و آن هم صعود مقتدرانه به جام جهانی است بنابراین، این روزها باید هوشیارتر از قبل باشیم و بیش از گذشته تلاش کنیم. باید متحدتر شویم و تمرکز بیشتری داشته و به عملکردمان بهتر از گذشته ایمان داشته باشیم. باید خطرها و ضعف ها را شناسایی و نقاط قوت مان را تقویت کنیم.

باید هوشیار باشیم چون نمی خواهیم افرادی در کنارمان باشند که که بخواهند با به هم زدن تمرکز تیم ملی، ما را از رسیدن به هدف نهایی مان دور کنند. افرادی در کنار تیم ملی هستند که بعد از باخت مقابل لبنان سعی کردند تمرکز ما را در مسیر صعود به جام جهانی به هم بزنند و کارمان را زیر سوال ببرند، پس باید مسیرمان را مانند افراد خاکی و خیلی افتاده ادامه دهیم و اجازه ندهیم بدخواهان تیم ملی در کنار ما باشند.

انتقادها بعد از بازی با لبنان شدت گرفت و به گفته شما بدخواهان در کنار تیم بودند، اما تیم ملی مقابل کره پیروز شد!

بله، پیروزی برابر کره جنوبی نشان داد برای رسیدن به موفقیت باید سخت تلاش کرد و تمرکز تیم را بر هم نزد. برای دیدار مقابل کره جنوبی تمرکزمان را حفظ کردیم و با تلاش مضاعف توانستیم حریف را با وجود 10 نفره شدن شکست دهیم.

بعد از شکست تلخ برابر لبنان، انتظار داشتید دوباره هواداران، رسانه ها و مسئولان، این چنین برای دیدار با کره جنوبی متحد شوند؟

این اتحاد یک شاهکار و واقعا برای یک تیم فوتبال باشکوه بود. حضور 100 هزار هوادار در ورزشگاه آزادی یکی از روزهای باشکوه در زندگی ورزشی ام بود و خیلی خوشحالم در چنین فضایی حضور داشتم و یکی از اعضای تیم ملی ایران بودم.

هواداران با حضور همه جانبه در دیدار برابر کره جنوبی نشان دادند همچنان به ما اعتماد دارند و معقتدند تیم ملی با این روند می تواند راهی جام جهانی شود. البته آنها حق داشتند از شکست برابر لبنان ناراحت باشند و نسبت به عملکرد ما انتقاد کنند اما روز بازی با کره جنوبی واقعا عالی بودند و همه جانبه از ما حمایت کردند.

اما حق هواداران ایرانی بیش از این شادی هاست و باید روزهای بهتری را ببینند.

بله، دقیقا. قبل از شروع مسابقه به بازیکنانم گفتم هواداران ایرانی لیاقت بیشتری دارند، آنهایی که ساعت 4 صبح از خواب بیدار می شوند و تا 10 شب کار می کنند، لیاقت بیش از این را دارند. بنابراین وظیفه داریم با انجام بازی های خوب و پیروزی های درخشان دل آنها را شاد کنیم و لحظات مفرحی را برایشان رقم بزنیم.

قبل از شروع مسابقه با کره جنوبی به بازیکنانم گفتم مقابل 100 هزار هوادار، خوب بازی کنند تا هواداران در مسیر خوبی قرار بگیرند. با این ایده و تفکر تیم را به میدان فرستادیم و خوشبختانه تماشاگران ایرانی نیز تا آخرین لحظه از ما به خوبی حمایت کردند. باید از لحظه اول خوب بازی می کردیم تا هواداران تا آخرین گام همراه باشند که این اتفاق افتاد.

قبول دارید عملکرد تیم ملی مقابل لبنان نسبت به بازی با کره جنوبی کاملا متفاوت بود؟

بازی لبنان و کره جنوبی دو نگرش کاملا متفاوت بود و ما می توانیم از این دو بازی درس های زیادی بگیریم و پیرو این نگرش باشیم. در فوتبال شما به تنهایی نمی توانید نتایج بازی ها را به دست آورید. در فوتبال دو رویکرد وجود دارد؛ اول اینکه بتوانید در آخر بازی خوشحال باشید و نسبت به عملکرد خودتان احساس غرور کنید. رویکرد دوم این است که شما آخر بازی خوشحال نیستید؛ ولی هنگام شکست نباید احساس غرور و غیرت خود را از دست بدهید.

من معتقدم وقتی بازی تمام می شود و هواداران به خانه هایشان می روند باید نسبت به عمکلردمان احساس غرور کنیم. باید طوری بازی کنیم که حس پشیمانی سراغ ما نیاید. وقتی کاری می کنیم که هواداران با شور و شعف به خانه هایشان می روند در چنین مواقعی بازیکنان می توانند رو به روی آینه قرار بگیرند و به خودشان نگاه کنند و به راحتی شب بخوابند تا بتوانند از فردا با سختکوشی بیشتری به کارشان ادامه دهند. این می تواند بهترین محرک فوتبال باشد.

اگر باختیم چطور؟

در کنار پیروزی ها، باخت ها نیز در فوتبال وجود دارند، اما هنگام شکست ها نباید آشفته شد بلکه باید با ایمان به کارمان ادامه دهیم و ناامید نشویم چون فرصت های برد و موفقیت دوباره سراغ ما خواهد آمد.

وقتی یک برد به دست می آوریم باید تلاش مان را چند برابر کنیم و از فردای پیروزی با جدیت و پشتکار بیشتر برای رسیدن به موفقیت های بعدی مبارزه کنیم. تداوم پیروزی از کسب پیروزی در یک مقطع بسیار مهم تر و سخت تر است. من از پیروزی مقابل کره جنوبی خوشحالم اما آمادگی کامل برای جشن گرفتن ندارم.

تفاوت کی روش با بازیکنان در پیروزی مقابل کره جنوبی چیست؟

به طور کلی در فوتبال بین خوشحالی مربیان و بازیکنان تفاوت کوچکی وجود دارد. یک بازیکن زمانی که تیمش پیروز می شود، خوشحال و با احساس غرور به خانه برمی گردد. مربی هم با غرور برمی گردد، اما علاوه بر غرور، آرامش هم پیدا می کند.

بازی بعدی تیم ملی 24 آبان مقابل ازبکستان در ورزشگاه آزادی است. نظرتان درباره این دیدار حساس چیست؟

2 دلیل دارم که بازی با ازبکستان برای ایران در مسیر صعود به جام جهانی 2014 بسیار مهم و حیاتی است. اول اینکه به نظرم ازبکستان قوی ترین و کامل ترین تیم این گروه است و به همین دلیل بازی با ازبک ها به مراتب سخت تر از کره جنوبی است.

دلیل دوم این است که ازبکستان با توجه به شکست خانگی برابر ما و پیروزی ایران برابر کره جنوبی و با توجه به اینکه آنها قطر را دوحه شکست دادند، روز 24 آبان آماده تر و با انگیزه تر از قبل به تهران می آیند. بنابراین در آن روز کار سخت تری نسبت به دیدار با کره خواهیم داشت.

پیش از گفته بودم تیم های هر دو گروه برای صعود به جام جهانی روزهای سختی را تجربه خواهند کرد و حالا همان پیش بینی من در حال رخ دادن است و تک تک تیم های برای گرفتن جواز صعود روزهای سختی را تجربه می کنند.

وقتی در بیروت به لبنان باختیم، برخی بر حسب دانسته های دهه های اخیر در مورد لبنان قضاوت کردند و مدعی شدند شکست دادن این تیم کار راحتی است، اما امروز همه کشورهای جهان در فوتبال پیشرفت کرده اند و برای صعود به جام جهانی سخت مبارزه می کنند. عده ای به روزهای قدیم لبنان استناد کردند اما آنها از واقعیت به دور هستند که چنین قضاوتی کردند.

صحبت شما را قبول می کنیم، اما شکست برابر لبنان برای فوتبال ایران و مردم ما تلخ است!

من هرگز نمی گویم فوتبال لبنان مثل برزیل است ولی تیمی که توانست چند ماه پیش کره جنوبی را شکست دهد با لبنان 8 سال پیش کاملا متفاوت است. از ابتدا گفتم ایران نیامده ام که خودم را تغییر دهم و کفاشیان و هیئت رئیسه مرا به این خاطر به ایران نیاورده اند. وقتی می گویم تغییر نمی کنم این به افکار و باورهایم مربوط می شود، چون چیزهای دیگر را برای پیشرفت باید تغییر داد.

هر تیم برای پیشرفت نیازمند تغییر است و ما باید روز به روز بهتر شویم اما حرف اصلی من این است که کاری نکنید که مجبور به دروغگویی شوم و مرا در فضایی نبرید که برخلاف میل باطنی ام بخواهم دروغ بگویم. هرگز علاقه ای به دروغگویی ندارم بنابراین نباید با من کاری کنید که حرف های نادرستی بیان کنم. وظیفه اصلی من این است که برای کارهایی که هدفگذاری کرده ام بجنگم و برای رسیدن به این خواسته ها تلاش کنم.

شما بر عقیده خود راسخ هستید، اما خیلی ها به برنامه های شما انتقاد دارند؟

از حضورم در ایران حدود یک و سال نیم می گذرد و با قاطعیت اعلام می کنم تکرار برنامه های ناموفق قبلی که ماه به ماه و سال به سال تکرار شده اند کاملا مضحک است. اگر بخواهیم دوباره برنامه های ناموفق قبلی را تکرار کنیم هرگز به تغییرات و پیشرفت نخواهیم رسید و این رفتار واقعا عاقلانه نیست. به همین دلیل سعی کردم مدل های جدید و برنامه های نوینی ارائه کنم.

برای اجرای چنین برنامه هایی با مسئولان فدراسیون فوتبال ایران به توافق رسیدم و معتقدم این راه درستی است. برخی با برنامه های من موافق نیستند و حق دارند نظرشان را بیان کنند، اما ما کار خودمان را انجام می دهیم و به وظیفه خود عمل می کنیم، آنها هم برنامه های خودشان را پیش می برند. برنامه های من می تواند به تیم ملی کمک کند.

اشاره کردید در روز دیدار با کره جنوبی جو استادیوم با حضور 100 هزار تماشاگر بسیار باشکوه بود، اما در همان روز شما عصبی به نظر می رسیدید؟

من عصبی نبودم. باید اعتراف کنم که در آن مسابقه برای برتری نیاز داشتیم که با فشار بازی کنیم و کنترل مسابقه را در اختیار بگیریم. بازی با فشار و جنگدگی با عصبی بودن کاملا متفاوت است.

پس می توان استباط کرد در دیدار با کره استرس داشتید؟

داشتن استرس در بازی های بزرگ و حساس امری طبیعی است، بله، من استرس داشتم.

بارها به تصمیم های داور سنگاپوری اعتراض کردید، آیا این هم از استرس نشات می گرفت؟

بازی ایران و کره جنوبی در سطح بسیار بالایی انجام می شد اما وقتی شاهد هستیم یک داور سنگاپوری برای این دیدار حساس انتخاب می شود باید بپرسیم آیا این داور تجربه لازم برای قضاوت در این سطح را دارد؟ آیا وی تجارب کافی در زمینه مسابقات بین المللی را دارد؟ اگر دست من باشد 100 سال هم بگذرد چنین داوری را برای چنین بازی مهمی انتخاب نمی کنم. انتخاب چنین داوری توهین به فوتبال ملی و لیگ ایران و کره جنوبی است.

من چند بار فیلم بازی را دیدم، بازیکن شماره 5 و کاپیتان کره ای ها چند بار با آرنج به صورت بازیکنان ما کوبید و حرکات غیر اخلاقی و غیر ورزشی از خود نشان داد. وی در نیمه دوم با آرنج به صورت رضا قوچان نژاد، مهرداد پولادی و اشکان دژاگه کوبید، اما چون داور مسابقه شخصیت بالایی برای مدیریت بازی نداشت نتوانست تصمیم های درستی را بگیرد چرا که تجربه اش بسیار پائین بود. من عادت ندارم در پایان هر مسابقه در مورد عملکرد داوران اظهار نظر کنم چون معتقدم داوران هم مثل مربیان و بازیکنان در زمین مرتکب اشتباهاتی می شوند همان طور که من هم در جریان یک بازی اشتباه می کنم، اما در دیدار با کره جنوبی شرایط کاملا متفاوت بود و جایگاه بازیکنانم با قضاوت بد داور سنگاپور حفظ نمی شد و به همین دلیل من ورود کردم و وظیفه ام بود که برای حفظ شان و منزلت بازیکنانم ورود کنم و این کار را انجام دادم.

اگر تصاویر را ببینید متوجه خواهید شد که من فقط سعی داشتم بدون استفاده از کلام و بدون آنکه الفاظ بدی به کار ببرم، به داور القا کنم که قضاوت عادلانه ای داشته باشد، اما داور مدیریت خوبی انجام نداد.

اگر صحبت تندی انجام ندادید، پس چرا اخراج شدید؟

اگر تصاویر را به دقت نگاه کنید خواهید دید وقتی برای دفاع از بازیکنم کنار زمین رفتم، بازیکن کره جنوبی مرا دیوانه خطاب کرد و گفت: دهانت را ببند و خفه شو. با همین توهین درگیری ما شروع شد، اما عکس العمل داور که صحنه درگیری ما را دیده بود چه بود؟! او فحاشی بازیکن کره را دید و واکنشی نشان نداد، اما در قبال تکل مسعود شجاعی کارت قرمز نشان داد. داور بر حسب قدرتش در زمین مسابقه می تواند به هر بازیکنی کارت نشان دهد و تکل مسعود هم خشن بود و او از اختیارتش استفاده کرد، اما چرا همین رفتار را نسبت به بازیکن کره جنوبی از خود نشان نداد؟!

از اینکه اخراج شدید چه حسی داشتید؟

حس خوبی نداشتم و از این رفتارم راضی نیستم چون به داور فرصت دادم مرا جریمه و از زمین مسابقه اخراجم کند. نباید این اجازه را به او می دادم.

به نظر می رسد برخلاف اولین بازی که مقابل ازبکستان داشتیم، داوری ها چندان به نفع ایران نیست؟

بعد از بازی با لبنان به این نتیجه رسیدم که داوری ها نگاه خوبی به تیم ملی ایران ندارند و این مطلب را قبل از بازی با کره جنوبی نیز به بازیکنانم گفتم. به تازگی به این نتیجه رسیده ام که تیم ملی در دیدارهای خود باید مقابل دو تیم مبارزه کند، اول حریفان که مقابل تیم ملی صف آرایی می کنند و دوم تیم مشکی پوش به نام داوران. در بازی با لبنان و کره جنوبی به خوبی متوجه شدم تیم ملی برای رفتن به برزیل با چالش بزرگی به نام داوری ها روبرو است بنابراین ما باید بازی را در زمین شروع و در 90 دقیقه کار را تمام کنیم.

راه حلی برای برطرف شدن این مشکل دارید؟

راه حل این مشکل دست خودمان است، باید همیشه آماده تر از قبل باشیم و زمانی که بازی هایمان را شروع می کنیم بدانیم که به جای 11 نفر باید مقابل 14 یا 15 نفر مبارزه کنیم و پیروز شویم. مقابل کره 10 نفره شدیم، اما یاد گرفتیم مقابل تیم 11 نفره حریف و داوران بازی کنیم و بعد از این هم مشکلی نخواهیم داشت. نباید انتظار داشته باشیم به غیر خودمان فرد دیگری به ما کمک کند.

برای مزاح می خواهم یک لطیفه بگویم تا شرایط این مورد نرم تر شود؛ ما نباید زیاد نگران رفتار دیگران باشیم، اگر بخواهیم روی این مسئله انرژی بگذاریم، باید روی برخی خودی ها بیشتر انرژی صرف کنیم چون عده ای از خودی ها به مراتب بیشتر از لبنانی ها، قطری ها و داور سنگاپوری برای ما مشکل سازی می کنند، بنابراین دیگر نیازی به اذیت دیگران نیست. چون گاهی اذیت داخلی ها بیشتر از افراد خارجی است، البته این موضوع بیشتر یک شوخی بود.