دعوای نکونام و یحیی گل محمدی همچنان ادامه دار است

به گزارش شمانیوز؛ بیشتری را نسبت به این اشتباهات اعمال کنند چرا که تیم‌ها زحمت می‌کشند و هزینه‌های سرسام آور را متحمل می‌شوند و خدا را خوش نمی‌آید با یک آفساید و یا گل اشتباه زحمات آنان به این سادگی از بین برود. تکرار این گونه اشتباهات از سوی داوران به فوتبال ضربه می‌زند. حالا که فوتبال ما به هر دلیل از سیستمv.a.r محروم است داوران باید دقت بیشتری به خرج دهند. من نمی‌گویم اشتباهات داوران در هفته‌های گذشته تعمدی بوده است اما باید فکری به حال این اتفاق ادامه‌دار کرد. به اعتقاد من در چنین شرایطی داوران چهارم میتوانند کمک شایانی به داور وسط داشته باشند اما متاسفانه خود داوران چهارم در بعضی از بازی‌ها بیش از هر شخص دیگری باعث تنش در اطراف نیمکت‌ها می‌شوند.

دیدار استقلال و تراکتور را چطور ارزیابی می‌کنید؟

تراکتور اگرچه تا به اینجای کار نتایج لازم را نگرفت اما تیم خوبی است که از بازیکنان با تجربه و مربی کاربلدی بهره‌مند است و همین اتفاق می‌تواند کار را برای استقلال سخت کند. بدون تردید این بازی دیداری دشوار برای شاگردان جواد نکونام خواهد بود. اما در آن سو استقلال نیز نشان داده مقابل تیم‌های با کیفیت بازی بهتری از خود به نمایش می‌گذارد. اعتقاد من تیمی که در این دیدار از تمرکز بالاتری در لحظه لحظه بازی برخوردار باشد میتواند پیروز میدان باشد و امیدوارم استقلال با کسب ۳ امتیاز این بازی بتواند شرایط خود را در صدر جدول بهبود بخشد.

این روزها شاهد دعواهای کلامی سرمربیان استقلال و پرسپولیس هستیم. در این خصوص برایمان بگویید.
به نظرم کار قشنگی نیست. اگرچه بزرگی و کوچکی در فوتبال ما مرده است اما این دلیل نمی‌شود که دو کاپیتان سابق تیم ملی اینگونه به یکدیگر بتازند و معتقدم هرچی زودتر باید به این ماجرا کات داده شود. همانطور که همگان می‌دانند استقلال و پرسپولیس دو تیم پرطرفدار کشور هستند و درگیری‌های این چنینی از سوی سرمربیان دو تیم بی‌شک باعث میشود این دعواها بین هواداران کشیده شود. فوتبال بالاخره روزی تمام می‌شود و این خوبی و بدی افراد است که در ذهن میماند. طرفین دعوا بی شک الگوی افراد زیادی در جامعه هستند و لازم است به همدیگر احترام بگذارند و آنچه مشخص است دود این گونه اتفاقات به چشم فوتبال خواهد رفت.

در سالروز در گذشت منصور پورحیدری قرار داریم. به عنوان شخصی که فوتبال را زیر نظر ایشان آغاز کرده‌اید چه حرفی دارید؟
روحش شاد. استقلال این روزها بیش از هر زمان دیگری به وجود این بزرگمرد احتیاج دارد و واقعاً جای خالی منصور خان در باشگاه بزرگ استقلال احساس می‌شود. من از سال ۵۶ و زمانی که ۱۶ سال بیشتر نداشتم افتخار شاگردی او را به دست آورده و تا سال ۷۲ نیز ادامه داشته است و پس از آن نیز در کسوت مربیگری از او بسیار آموختم. او نتنها برای من یک دوست و پدر بلکه برای من همه چیز بود. نقش ارزشمند او در تاریخ پرافتخار استقلال بر کسی پوشیده نیست و این حضور پربرکت تا آخرین روزهای عمرش که با عصا در کنار نیمکت استقلال حضور داشت ادامه‌دار بوده است. منصور خان همواره با احترام با دیگران برخورد می‌کرده و حرفش همیشه در راستای منافع باشگاه بوده است و کیست که نداند او تمام زندگی خود را وقف فوتبال و استقلال کرده است و هیچگاه به دنبال منافع مادی برای خود نبوده است. در اوایل انقلاب یک تنه ایستاد و با گذشتن از زندگی و مغازه خود برای استقلال هزینه کرد. پور حیدری هیچگاه بازیکنی را بی‌جهت وارد استقلال نمی‌کرد و برای او شرط اول آبی‌پوش شدن یک بازیکن شخصیت او بوده است و سپس توانایی‌های فنی آن بازیکن. آنچه که واضح و مبرهن هست افتخارات باشگاه استقلال و دو ستاره ای که امروزه بر روی پیراهن باشگاه نقش بسته است مرهون زحماتی است که این بزرگ مرد باشگاه استقلال کشیده است.

خاطره خاصی از ایشان در ذهن دارید که برایمان تعریف کنید؟

قطعاً سال‌ها زندگی کردن در کنار منصوخان همراه با خاطرات تلخ و شیرین فراوانی است اما در یک بازی سال ۶۹ که با پرسپولیس داشته و با نتیجه یک بر یک پایان یافت خاطرم هست بعد از آن یک پنالتی از پرسپولیس گرفته و خود آن را تبدیل به گل کردم منصور خان مرا به گمان اینکه دچار مصدومیت شدم از بازی بیرون کشید و در اواخر بازی فرشاد پیوس در شلوغی‌های محوطه جریمه گل آفسایدی زد و بازی با همان نتیجه یک بر یک به پایان رسید. بعد از بازی هواداران استقلال از تعویض من ناراحت بوده و از این رو به منصور خان اعتراض کردند و من که شرایط را اینگونه دیدم سمت هواداران رفته و به آنان گفتم که من خود از من سخن خواستم که مرا تعویض کند. نکته جالب آنکه به من گفت: شاهرخ! من فکر کردم تو مصدوم شده‌ای و شرایط ادامه بازی را نداری و اشتباه کردم که تو را از بازی خارج کردم. اعتراف به این اشتباه از سوی منصور خان بی شک نشان از روح بزرگ آن بزرگمرد فوتبال استقلال نشات می‌گرفت در حالی که هیچ نیاز نبود ایشان این حرف را به زبان بیاورند.