پشت پرده‌های مقابله با مفاسد اقتصادی در سریال آقازاده

نویسندگی و تهیه‌کنندگی آقازاده برعهده حامد عنقاست، کارگردانی‌اش را هم بهرنگ توفیقی انجام داده است. این دو پیشتر هم تجربه موفقی در سریال «پدر» داشتند. بعد هم این تجربه را در سریال «بر سر دوراهی» تکرار کردند و در «انقلاب زیبا» هم به‌عنوان نویسنده و کارگردان در کنار هم کار کردند. حالا هم بعد از سه تجربه موفق تلویزیونی که هنوز هم در صورت بازپخش بینندگان زیادی در شبکه‌های مختلف دارد، پا به شبکه نمایش خانگی گذاشته‌اند تا موفقیت‌هایشان در عرصه سریال‌سازی را کامل کنند.

یک سریال خانوادگی:

طی چند ماه گذشته تولیدات شبکه نمایش خانگی مورد انتقاد بسیاری از رسانه‌ها بوده و آنها را آثاری دانسته‌اند که خانوادگی نیستند و اتفاقات آنها هنجارشکنانه و دارای تاثیرات منفی است. این نکات درباره سریال آقازاده صدق نمی‌کند و سازندگان آن تلاش کرده‌اند با رعایت خط قرمزهای عرفی جامعه ایران سراغ موضوعاتی بروند که دغدغه مردم هم هست و نسبت به آن حساس هستند. آنها که اخبار رسمی و غیررسمی را دنبال می‌کنند، می‌دانند فسادهای مالی تا چه اندازه ذهن جامعه را به خود مشغول کرده است. بخشی از آنچه آقازاده سراغش می‌رود دقیقا برمی‌گردد به همین حواشی مالی که عموما هم گفته می‌شود آقازاده‌ها درگیرش بوده و به آن دامن می‌زنند. عنقا در واقع به مخاطب این حس را القاء می‌کند که قصد دارد دست آقازاده‌ها را رو کند، اما در این میان حواسش هم هست که آقازاده‌ها 

هم خوب و بد دارند و جامعه به آقازاده‌های خوب هم مانند هر قشر دیگری نیاز دارد.

باز هم حراج‌های هنری:

عنقا در نگارش آقازاده سراغ حواشی عرصه هنر تجسمی رفته و بحث اصلی فسادهای مالی مطروحه در داستان را به این وادی کشانده است، کاری که قبل‌تر مهران مدیری هم در «هیولا» با شیوه‌ای طنازانه انجامش داده بود. حالا این‌که چقدر از مسائل مالی آلوده به فساد در جامعه ما به اتفاقات عرصه تجسمی و حراج‌های مرتبط با آن می‌گذرد و چقدر این اتفاقات افسانه‌سازی است، موضوعی است که باید مفصل‌تر به آن پرداخت. اصلا چه ایرادی دارد همین اندک پرداختن‌های هر چند منفی به فضای تجسمی شاید بتواند فرصتی برای آشنایی بیشتر مردم با این هنر فراهم کند و چشم و نگاهشان را حساس‌تر...

استفاده درست از ستاره‌ها: 

سریال‌های شبکه نمایش خانگی در استفاده از ستاره‌های سینمایی تا دلتان بخواهد افراط کرده‌اند. هر چهره‌ای را با پرداخت دستمزد خوب وارد کار خود کردند و به جای این‌که فکر پیشبرد خوب و موفق داستان باشند، در اغلب موارد تلاش کرده‌اند با حضور ستاره‌ها پیش بروند. آقازاده هم راستش ستاره‌باران است. می‌توانید چهره‌های برجسته چند دهه سینما و تلویزیون ایران را در آن ببینید، اما مطمئن باشید استفاده از ستاره‌ها نه صرفا برای جذب مخاطب بلکه برای پیشبرد داستان به‌کار گرفته شده است. مهدی سلطانی، امین حیایی، لعیا زنگنه. امین تارخ و بسیاری چهره‌های دیگری که برخی از آنها را در همین دو قسمت دیده‌ایم و برخی دیگر را نه، اما می‌توانیم امیدوار باشیم آقازاده با همین روند پیش برود.

ستاره‌بازی و ستاره‌سازی: 

آقازاده فقط از ستاره‌ها استفاده نکرده بلکه تلاش می‌کند گامی هم برای ستاره‌سازی بردارد. این اتفاق را می‌توان با حضور پردیس پورعابدینی دید، بازیگر نقش راضیه که چهره‌ای جدید است و انتخابش می‌توانست ریسک بزرگی برای شروع سریال باشد. اما عنقا و توفیقی بی‌ترس چنین کاری را انجام داده و درواقع انتخابی جسورانه را برای آقازاده انجام داده‌اند. اتفاقی که قبل‌تر برای ریحانه پارسا هم در سریال تلویزیونی پدر رخ داده بود.

آقازاده به روایت آمار:

داشتن فیلمنامه قوی، حضور ستاره‌ها و پرداختن به موضوعات روز جامعه در مجموع در همین دو‌هفته توانسته اتفاقات خوبی را برای آقازاده رقم بزند. آخرین آمارهایی که فیلیمو اعلام کرده، نشان از پیشتازی این سریال میان مخاطبان دارد.

آمار میزان تماشای آنلاین آقازاده تا ساعت ۱۲ شب چهارشنبه هفته پیش در پلتفرم فیلیمو، 25میلیون و 861 هزار و 865دقیقه است که با مقایسه آمارهای پیشین رکورد تازه‌ای در تماشای آنلاین سریال‌های شبکه نمایش خانگی به حساب می‌آید و تفاوت چند میلیون دقیقه‌ای تماشای آن توسط مخاطبان نشان می‌دهد آقازاده برایشان جذاب است.

 

پردیس پورعابدینی از تجربه بازی در «آقازاده» می‌گوید

شیرینی و دشواری همکاری با ستاره‌های بازیگری

دو هفته از انتشار «آقازاده» می‌گذرد. سریالی که به‌تازگی به شبکه نمایش خانگی آمده است. قسمت اول آقازاده با آزادی راضیه از زندان شروع می‌شود. کسی که به محض آزادی، افراد نیما به سراغش می‌آیند و می‌خواهند که او را دوباره به راه خودشان بیاورند و وقتی امتناع او را می‌بینند بی‌رحمانه او را به قتل می‌رسانند. پردیس پورعابدینی، بازیگر نقش «راضیه» در سریال «آقازاده» در نخستین تجربه بازیگری خود فرصت حضور در یک سریال پرمخاطب با ستاره‌هایی از چند نسل بازیگری ایران را به‌دست آورده است.

«راضیه»‌ شخصیتی است که به اقتضای داستان سریال دارای دو چهره و ماهیت کاملا متفاوت است. برای ارائه تصویری درست از این نقش چه چالش‌هایی پیش‌روی شما بود؟

راضیه یک شخصیت چندلایه است و مخاطب گام‌ به ‌گام با قصه او آشنا می‌شود و همین آشنایی تدریجی به جذابیت و راز‌آلود بودن آن می‌افزاید. سختی این نقش هم دقیقا همین‌جا بود که ما گاهی اوقات او را در سکانس‌هایی می‌بینیم که در ظاهر راضیه است و با حامد تهرانی و پدر و مادر حامد زندگی می‌کند، اما از جایی به بعد چشمانش دیگر متعلق به راضیه نیست و چشمان «مانلی» می‌شود. یعنی یک «مانلی» درونی و یک راضیه بیرونی داشتیم که کار را پیچیده می‌کرد. به همین خاطر باید واقعا از آقای حامد عنقا و بهرنگ توفیقی تشکر کنم که برای نزدیکی من به نقش کمک زیادی کردند.

نویسنده و کارگردان برای رسیدن به نقش چه در قالب «مانلی» و چه «راضیه» اصلا نمونه یا الگویی از یک فیلم داخلی یا خارجی را معرفی نکردند بلکه از من خواستند تا آن را درون خودم کشف کرده و‌ جلوی دوربین بیاورم. راضیه و چهره دیگرش یعنی «مانلی» یک ویژگی یا راز مشترک دارند و آن احساس قلبی آنهاست؛ یعنی این آدم با این که دو شخصیت، دو اسم و دو زندگی متفاوت دارد، اما از جایی قلبش یک چیز را می‌گوید.

خودتان با کدام‌یک از این‌ بُعد شخصیت راضیه احساس همدردی بیشتری می‌کنید؟

طبیعتا من با شخصیت راضیه احساس قرابت بیشتری می‌کنم، اما نمی‌توانم وجه دیگر راضیه یعنی «مانلی» را هم به‌راحتی محکوم کنم. راضیه درگیر ماجراهایی می‌شود که راه بازگشتی برایش باقی نمی‌گذارد. بلندپرواز و جاه‌طلب و در عین حال خام است و تاوان همین «خام بودن» را می‌دهد.

تجربه همکاری با حامد عنقا و بهرنگ توفیقی را چگونه دیدید؟

در یک کلمه می‌توانم بگویم عالی! قلم آقای حامد عنقا آن‌قدر درست و جذاب است که هر‌گونه نگرانی را چه برای من به عنوان یک بازیگر جوان که در ابتدای راه هستم و چه برای بازیگران پیشکسوت و باتجربه که نگران اعتبار خود هستند، برطرف می‌کند. در کنار ایشان و آقای بهرنگ توفیقی و البته گروه سازنده «آقازاده» احساس امنیت و آرامش داشتم. همه گروه حالشان خوب بود. ویژگی مهم آقای توفیقی در کارگردانی سریال همین آرامش دادن به بازیگران جوان است که باعث می‌شود ضریب خطای آنها پایین بیاید. به نظر من آقای عنقا و توفیقی واقعا پدرانه در کنار من ایستادند و هر‌جا که لازم بود از راهنمایی مضایقه نکردند.

نکته‌ای که با تماشای همان قسمت اول خودش را نشان می‌دهد حضور شما در کنار جمعی از بازیگران با‌تجربه سینما و تلویزیون در چند دهه اخیر است. از این تجربه برای ما بگویید.

هم‌بازی شدن با بازیگرانی که هر‌کدامشان به تنهایی بار یک فیلم را به دوش می‌کشند تجربه بسیار جذاب، سخت و عجیب و غریبی بود. آقایان امین تارخ، مهدی سلطانی، جمشید هاشم‌پور، امیر آقایی، امین حیایی، کامبیز دیرباز، سینا مهراد، خانم نیکی کریمی،ثریا قاسمی و لعیا زنگنه و... همگی از بهترین‌های بازیگری این مملکت هستند. وقتی با هرکدام از این بزرگان جلوی دوربین می‌رفتم طبیعی بود که استرس داشته باشم و از این که مبادا کار را خراب کنم، نگران بودم، اماآنها آن‌قدر در پشت‌صحنه بزرگوارانه همراه من بودند و کمک می‌کردند که این نگرانی‌ها خیلی زود برطرف شد. گاهی بیشتر از خودشان برای من حس و انرژی می‌گذاشتند تا من بتوانم پلان خودم را درست از آب دربیاورم.

راسش نمی‌توانم تنها به یک یا دو نفر از این گروه حرفه‌ای اشاره کنم. واقعا همگی به من لطف داشتند و نگذاشتند هنگام بازی جلوی دوربین نگران باشم. حتی آقای تارخ روی صدای من کار کردند تا بتوانم با تمام توانم دیالوگ‌ها را بگویم یا خانم زنگنه در سکانس‌هایی که با هم داشتیم آنقدر خوب بازی می‌کردند که من هم به آن حس و حال لازم می‌رسیدم.

من با آقای هاشم‌پور بازی مستقیم نداشتم اما چند بار که در پشت‌صحنه توفیق هم‌صحبت ‌شدن با ایشان را پیدا کردم واقعا محبت‌شان شامل حال من شد و نکات مهمی را به من گفتند که امیدوارم هم در این سریال خود را نشان دهم و هم بتوانم در مسیر آینده بازیگری خودم از آنها بهره ببرم. همگی عالی بودند و این عالی و حرفه‌ای بودن نه‌تنها در جلوی دوربین که در پشت‌صحنه هم به کمک من می‌آمد.

امین تارخ

پردیس پورعابدینی که با آقازاده اولین اثر تصویری خود را تجربه کرده، صاحب استعداد خوبی است. به نظرم او با بازی بسیار قابل قبول خود ثابت کرد بازیگری حرفه‌ای و ماندگار است. امیدوارم پردیس تمریناتی را که تا به حال انجام داده ادامه دهد و در ادامه مسیر هم جدیت بیشتری داشته باشد تا بیشتر بدرخشد. پورعابدینی صاحب اخلاق حرفه‌ای خوبی است و به عنوان یک بازیگر منظم و خلاق موقعیت خود را تثبیت کرد.

نیکی کریمی

حامد عنقا تهیه کننده آقازاده با انتخاب بازیگر راضیه در این سریال ریسک بزرگی کرد. اوایل کار سوال کردم چه کسی نقش راضیه را بازی می‌کند؟ وقتی جوابم را گرفتم باورم نمی‌شد. چنین ریسکی زمانی که قرار است برای سریالی هزینه شود خیلی برایم جالب بود. این بخش خیلی خوب است. به هر حال در سینما و مدیوم سریال‌های خانگی به اشخاص جدید نیاز است، به چهره‌های تازه. پردیس پورعابدینی هم تئاتر کار کرده و خیلی خوب است.

نگاهی به تجربه تازه حامد عنقا و چالش‌های یک سریال متفاوت

مگر «آقازاده» فحش است؟

خیلی گذشته از آن سال‌هایی که دست در دست پدر وارد جمعی می‌شدیم و وقتی پدر به احترام جمع،«بنده‌زاده» معرفی‌مان می‌کرد، دیگران برای تکریم متقابل پاسخ می‌دادند؛ «آقازاده است». واقعیت هم همین است که صفت آقازاده نه صرفاً مستند به خاطراتی که در ذهن داریم، بلکه در زبان فارسی معنایی جز تکریم و احترام در ذات خود نداشت اما گذر ایام و بالا و پایین روزگار به این واژه محترم هم رحم نکرد! حالا دیگر چندسالی می‌شود که با شنیدن نام آقازاده ذهن‌ها به‌سمت بریده فیلم‌های دردآور فضای مجازی می‌رود؛ مصداق این واژه همچون «ژن خوب»، مدت‌هاست قلب شده و بیش از احترام، نفرت برمی‌انگیزد. شاید به‌همین دلایل وقتی خبر رسید قرار است سریالی با نام «آقازاده» ساخته شود، کمتر ذهنی سراغ تولید اثر با محوریت یک قهرمان شریف رفت و اصلی‌ترین انتظار در ذهن مخاطب شد، افشاگری!

مخاطب تازه‌ترین پروژه نمایشی حامد عنقا، که کارگردانی آن را بهرنگ توفیقی برعهده گرفته است، از همان ابتدا تکلیف خود را مشخص کرده بود که قرار است به تماشای روایتی عریان از رذالت‌هایی بنشیند که سال‌ها مغلوب روایت غیررسمی آن‌ها در کوچه و خیابان شده بود. داستان آدم‌هایی وابسته به سیستم که از حق‌الناس ارتزاق و پله‌های ترقی خود را بر گرده مردم از همه جا بی‌خبر بنا می‌کنند. سریال آقازاده در اولین قسمت تا حد بسیار بالایی این انتظار مخاطب را پاسخ داد و توانست در گام اول به یک اتفاق در میان تجربه‌های متعدد سال‌های اخیر در حوزه نمایش خانگی تبدیل شود.

انتخاب هوشمندانه طراح داستان برای زاویه ورود و معرفی شخصیت‌ها در کنار کارگردانی حساب‌شده و بازی‌های جان‌دار و باورپذیر، مخاطب را در وضعیتی هیجانی با سریال همراه کرد؛ آن هم با این انگیزه مشخص که با دانستن بیشتر ناگفته‌ها و پشت‌پرده‌ها، دلایلی قطعی‌تر برای نفرتی که سال‌ها در دل داشت، پیدا کند. تعجب هم نباید کرد؛ تماشای آقازاده به همان اندازه که از منظر نمایشی لذت مخاطب را برمی‌انگیزد، در محتوا آورده‌ای جز نفرت ندارد و این از عجایب روزگار امروز ما است؛ روزگاری که شنیدن حتی یک صدای متفاوت از جنس فریاد از سر ناامیدی به بهانه‌ای برای امیدواری تبدیل می‌شود. حامد عنقا دست به یکی از مهم‌ترین ریسک‌های کارنامه کاری خود زده و آقازاده همه چیز را برای فراتر‌رفتن از یک مجموعه نمایشی صرف که هدفش سرگرمی است، دارد.

نیما بحری با بازی تحسین‌برانگیز امیر آقایی، بعید است به این زودی‌ها از ذهن مخاطبان آقازاده پاک شود. مخاطبانی که گویی حتی قبل از تماشای سریال هم او را می‌شناخته‌اند و تکلیف‌شان با امثال او روشن بود.

در چنین شرایطی ادامه پرقدرت مسیر برای باقی‌ماندن در میدان نه یک انتخاب که یک شرط ضروری است. پرستاره‌ترین محصول نمایشی این روزهای شبکه نمایش خانگی که تا همین‌جا برخی رکوردهای جذب مخاطب در این حوزه را به نام خود جابه‌جا کرده آنقدر انتظارها را بالا برده حق ندارد از مدعایش کوتاه بیاید. تلاش حامد عنقا برای خلق توأمان آقازاده خوب و بد در داستان و روایت تقابل این دو قطب، احتمالاً کلیدی‌ترین تمهیدی است که عرضه علنی چنین روایتی را در شرایط امروز مجاز کرده است، اما نباید فراتر از یک تمهید اسیر آن شد.

مخاطب آقازاده سریال را برای شناختن و نفرت بیشتر از نیما دنبال می‌کند، حتی شاید کسی حواسش هم به «حامد» نباشد. این چالشی جدی در این پروژه‌ است؛ آقازاده نه تنها در کارنامه حامد عنقا و بهرنگ توفیقی که در ویترین اوج هم می‌‌تواند به یک اتفاق بدل شود. دو قسمت ابتدایی صرف بارورشدن این انتظارات شد و فرصت برای برآوردن آن تا پایان سریال بسیار است...

شوخی با آقا حامد!

هر جا حامد عنقا هست، یک حامد خوب هم هست. بله. این نویسنده خوشفکر علاقه زیادی دارد که شخصیتی به نام حامد داشته باشد که از قضا همیشه هم آدم خوبی است، یک قهرمان مثبت و تمام عیار که ظاهرا این بار هم قرار است سربلند از بازی بیرون بیاید. خلاصه گفتیم بعد از نوشتن از خوبی های آقازاده به آقای عنقا بگوییم باور کند آنها هم که اسم‌شان حامد نیست می توانند خوب باشند. آقا باور کنید دیگر... ضرر نمی‌کنید!