صدام حسین شهروند افتخاری آمریکا!

تجاوز نظامی عراق به ایران در شرایطی انجام شد که ایران اگرچه پس از انقلاب درگیر آشوب های داخلی بود و نیروهای نظامی آنچنان که باید آماده نبودند اما با ادامه جنگ تحمیلی این رزمندگان ایرانی بودند که دست برتر را پیدا کردند. روند برتری ایران در جنگ تحمیلی از اواسط سال 60 با عملیات ثامن الائمه آغاز شد و با عملیات بیت المقدس که منجر به آزادسازی خرمشهر در سوم خرداد 61 شد به اوج خود رسید و باعث شد ایران، عراق را به عنوان متجاوز به دنیا معرفی کند و این کشور را در موضع ضعف قرار دهد همین اتفاقات منجر به این مساله شد که دولت آمریکا که تا پیش از این حمایت و ارتباط خود از عراق را، علی رغم تشویق و تحریک عراق به جنگ با ایران و حمایت های مالی، نظامی و اطلاعاتی از این کشور، علنی مطرح نکرده بود را وادار کرد تا از پشت پرده جنگ خارج شود و این روابط و کمک ها را علنی کند. به این ترتیب وقتی خبرنگار روزنامه «الوطن العربی» از سعدون حمادی علت ملاقات او با شولتز وزیر خارجه امریکا را میپرسد وی پاسخ می دهد: این اولین بار نیست. من قبلا با ونس (وزیر خارجه وقت آمریکا) دیدار داشته ام و در پاریس با کسینجر و هیگ (وزیر جنگ امریکا) نشست هایی داشته ام. نکته جالب ماجرا اینجاست که به ظاهر دو کشور عراق و آمریکا هیچ گونه روابط دیپلماتیکی پیش از رسمی شدن روابط نداشته اند. کمتر از یک ماه پس از آزادسازی خرمشهر و شکست عراق در عملیات بیت المقدس ریگان رئیس جمهوری ایلات متحده امریکا در پیامی چهاردهمین سالگرد کودتای حزب بعث عراق را به صدام حسین تبریک می¬گوید و چندی بعد وقتی دونالد رامسفلد به عنوان فرستاده ویژه ایلات متحده و رونالد ریگان در خاورمیانه وارد بغداد شد در دیدارش با صدام حسین دست نوشته ای از ریگان به صدام داد که در آن نامه ریگان از سر گیری روابط دیپلماتیک و گسترش ارتباط نظامی و تجاری با بغداد را پیشنهاد کرده بود. دیدار رامسفد با صدام رامسفلد درباره نگرانی عراقی ها از بابت ادامه ارسال سلاح ها و قطعات یدکی آمریکایی به ایران از طریق طرف های ثالث، به عراقی ها می¬گوید:«آمریکا تلاش بیشتری خواهد کرد تا با همکاری عراق فهرست کشورهای ثالث مورد نظر را تعیین و فروش سلاح های مریکایی از طریق آنها به ایران را به حداقل برساند.» اما ایلات متحده علاوه بر اینکه در جامعه بین الملل تا حد بسیار زیادی توانست جلوی ارسال و فروش تسلیحات به ایران را بگیرد به عنوان کمک مالی پرداخت وام های تضمین شده به عراق را هم در دستور کار خود قرار داد به این ترتیب کشور عراق و رژیم بعثی حاکم بر آن از ورشکستگی ناشی از صفر شدن ذخایر ارزی صدامحسین نجات پیدا کردند تیمرمن می نویسد: «در این شرایط که نگرانی شدید طلبکاران کویتی و سعودی شدت یافته بود تنها کشوری که می توانست بداد صدام برسد آمریکا بود؛ به زودی بهترین منبع وام عراق شد». بازی با تروریسم آمریکا برای آنکه بتواند بدون دردسر به عراق کمک کند و علاوه بر خود حمایت سایر کشورها را نسبت به عراق از نظر کمک های مالی، تسلیحاتی و ... جلب نماید باید عراق را از لیست کشورهای حامی تروریست که قبلا به پیشنهاد خودش در ان گنجانده شده بود را حذف می کرد تا سایر کشورها از مسیرهای رسمی و قانونی بتوانند به عراق کمک کنند. تیمرمن می نویسد: «در جریان جنگ عراق با ایران برای آنکه امریکا بتواند به بغداد کمک کند باید ابتدا اتهام تروریستی را از پیشانی عراق پاک می کرد، تا کمک های خود و سایر کشورها را قانونی جلوه دهد» هنگامی که وزرات امور خارجه آمریکا تصمیم گرفت بغداد را از تمامی اتهامات تروریستی مبرا اعلام کند به خوبی می دانست که سازمان ابونضال از حمایت گسترده بغداد برخوردار است، مقام های انگلیسی نیز یافته های خود را در مورد دست داشتن عراق در ترور آرگوف، سفیر رژیم صهیونیستی در انگلستان، به اطلاع ایالات متحده رساندند، اما به گفته ریچارد مورفی «از آن پس دیگر در وزارت امور خارجه در مورد حمایت بغداد از تروریسم سخنی به میان نیامد. موضوع کلاً و برای همیشه از دستور کار خارج شده بود.» عراق که تا پیش از این موضوع فقط از کمک های غیر رسمی و مخفیانه امریکا بهره مند می شد پس از این اقدام توانست علاوه بر دریافت کمک ها نظامی و مالی مستقیم از امریکا کمک های سایر کشورها را نیز با رفع شدن ممنوعیت جذب نماید. دولت آمریکا همچنین در اقدامی دور از منطق به جای عراق جمهوری اسلامی ایران را به لیست کشورهای حامی تروریست اضافه نمود تا بتواند برای ایران محدودیت های بیشتری علاوه بر تحریم های اقتصادی ایجاد نماید و ایران دیگر نتواند سلاح خریداری کند. در واقع آمریکا بازی با تروریسم را در دستور کار قرار داد تا بتواند منافع خود و متحدش را تامین نماید. به این ترتیب دولت آمریکا برای خارج کردن صدام از انزوای بین المللی راه را باز کرد و با ترغیب کشورهای منطقه و میانه روی عرب نظیر مصر و اردن به اعطای کمک به عراق، در تلاش برای کمک به صدام حسین برای خروج از انزوای بین المللی بر آمد. امریکا با بیم دادن کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس از به مخاطره افتادن موقعیتشان در صورت شکست عراق در جنگ، آنها را ترغیب به اعطای کمک های بلاعوض یا اعطای تسهیلات با شرایط آسان به عراق کرد. به نظر می رسد کمک 5/57 میلیارد دلاری اعضای شورا به عراق در طول جنگ با ایران، تنها با مد نظر قرار دادن این سیاست امریکا قابل فهم باشد. آغاز روابط دیپلماتیک بین عراق و امریکا روابط عراق و آمریکا هر روز نسبت به گذشته گرم تر و صمیمی تر می شد و بر خلاف گذشته که برژینسکی برای تحریک و تشویق صدام حسین و آغاز جنگ مخفیانه با مقامات عراقی دیدار می کرد حالا دیگر این روابط علنی شده بود و حمایت های آمریکا از عراق و صدام حسین بدون هیچگونه ملاحظه ای بیان می شد . بالاخره پس از آنکه صدام حسین موجودیت و امنیت اسرائیل را به رسمیت می شناسد روابط دیپلماتیک کاخ سفید و عراق مجددا آغاز می شود .فریدمن می نویسد: «صدام شهرت خود را به عنوان یک یاغی بین المللی حفظ کرده بود، اما کاخ سفید منافع خود را در وادی حمایت از او جستجو می کرد. طبیعی بود اظهار تمایل ایالات متحده سرانجام به از سرگیری کامل روابط دیپلماتیک منتهی می شود. در 26 نوامبر 1984، روزی که روابط آمریکا و عراق رسماً برقرار شد، رونالد ریگان، طارق عزیز، وزیر امور خارجه عراق را به نشانه دوستی در کاخ سفید پذیرفت ... در وزارت خارجه ایالات متحده، دفتری به منظور مدیریت سیاست ایالات متحده تأسیس شد.» ملاقات طارق عزیز و ریگان در کاخ سفید به نشانه دوستی دو کشور صدام حسین شهروند آمریکایی آمریکا برای آنکه نشان دهد همه جانبه هوای صدام را دارد به کمک های مالی، نظامی و اطلاعاتی اکتفا نکرد صدام برای رهایی از شکست ها که نا امیدی را به او تزریق می کرد باید روحیه می گرفت به این ترتیب کلمن یانگ شهردار دیتروت طی مراسمی صدام حسین را به عنوان شهروند افتخاری دیترویت معرفی می کند. شهردار دیترویت و صدام حسن به این ترتیب صدام حسین از نظر سیاسی و روانی شکست هایش را در پشت شهروند افتخاری بودن آمریکا پنهان می کردو از این نظر می توانست روحیه خودش و ارتش عراق را مورد بازسازی قرار دهد.