علیرضا قربانی: بدون عشق نمی‌توان زندگی کرد/ ماجرای ورود علیرضا قربانی به ارکستر موسیقی ملی/ احساسم را با شعر خواندن بیان می‌کنم

به گزارش شمانیوز: در ادامه روند انتخاب شعرهایی که قربانی برای آثارش سراغ آن‌‎ها می‌رود، یکی از موضوعاتی بود که او در پاسخ به سروش صحت در خصوص انتخاب این اشعار و چگونگی آن بیان کرد: نکته اول این است که خیلی اهمیت دارد شما چقدر با شعر آمیختگی داشته باشید که شعر جزئی از نگاه روزانه شما باشد. گاهی بچه‌هایم در خانه از من می‌پرسند که چرا انقدر با خودت شعر زمزمه می‌کنی؟ و مفهوم آن را متوجه نمی‌شوند، در صورتی که نمی‌دانند من لذت می‌‎برم از این اتفاق. مثلاً وقتی حافظ می‌‎گوید «باغبانا ز خزان بی‌خبرت می‌بینم/ آه از آن روز که بادَت گلِ رعنا ببرد**رهزنِ دهر نخفته‌ست مشو ایمن از او/ اگر امروز نبرده‌ست که فردا ببرد»؛ این درس زندگی است و نکته این است که من احساسم را با شعر خواندن بیان می‌کنم.

او با بیان علاقه‌اش به اشعار عاشقانه عمیق نیز افزود: نکته دوم این است که نگاهت به شعر چقدر عمیق است یا چه شعرهایی جزو سلیقه شما است. علاوه بر شعرهایی که عاشقانگی در آن وجود دارد، گاهی دلم می‌خواهد که در آن نگاه اجتماعی هم وجود داشته باشد، مثل «روزگار غریب» عاشقانه‌ها هم طبیعتاً هر چه عمیق‌تر و فراتر باشد را ترجیح می‌دهم، نه اینکه زمینی نباشد، اتفاقاً حتماً باید زمینی باشد چرا که ما بدون عشق نمی‌توانیم زندگی کنیم ولی عاشقانه‌ای که از عمق و بعد بیشتری برخوردار باشد، ماندگاری‌اش بیشتر است.

این خواننده همچنین از گوش دان به سبک‌های مختلف موسیقی از سراسر دنیا گفت و در بخشی از صحبت‎‌هایش با اشاره به علاقه‌‎‍‌‌اش به شنیدن قرائت‌هایی از قرآن عنوان کرد: در بسیاری از مواقع علاقه‌مند هستم که قرائت قرآن و صوت قاری‌های مختلف، به خصوص قاری‌های مصری را گوش کنم. علاوه بر این که محتوا مقدس و وحی است، ملودی‌پردازی و تکنیک خوانندگی آن‌ها بسیار تاثیرگذار و تحسین‌برانگیز است. گاهی در تنهایی خودم کار کسانی مثل محمد صدیق منشاوی، حسان عبدالعزیز، مصطفی اسماعیل و عبدالباسط که بسیار مشهور را گوش می‌کنم و بسیار حیرت‌زده می‌شوم از این که یک نفر به تنهایی ۴۰ دقیقه با ملودی‌ها و الحان مختلف قرائت قرآن کند و انقدر هماهنگ و درست بخواند.

او همچنین با اشاره به اجرای کنسرت در تخت جمشید بیان کرد: حساسیت‌های زیادی برای اجرا در اماکن تاریخی وجود دارد و من باوجود اینکه می‎دانستم سختی زیاد است وارد این ماجرا شدم. این را گفتم که بدانیم جایی که ما تصمیم گرفتیم در آن کنسرت بگذاریم گهواره تمدن بشریت است و اینجا جاییست که برای جشن‌های پادشاهی بوده است و اینطور نیست که با این صدای موسیقی آسیب ببیند. اجرا در چنین مکان‌هایی در همه جای دنیا رایج است.

قربانی در بخش دیگری از صحبت‎‌هایش در «اکنون» از ماجرای پیوستنش به ارکستر ملی گفت و با مرور خاطره‌ای از این اتفاق بیان کرد: قبل از آشنایی با جناب فخرالدینی من مدت طولانی خدمت آقای تجویدی می‌رسیدم و تا پیش از آشنایی با ایشان او برایم رویایی بیش نبود، چون از دوران طفولیت از ایشان مواردی مثل «سنگ خارا» و ... را شنیده بودم که با خودم مرور می‌کردم و گاهی فکر می‌کردم این آثار زمینی نیستند. بعد از مدت‌ها تلمذ در کنار ایشان، زمانی که احساس کردند که می‌توانم مفید فایده باشم، با صراحت به من گفتند که علیرضا دوست داری با ارکستر موسیقی ملی همکاری کنی؟ و من با شوق گفتم که حتماً این آرزو را داشتم و به آن علاقه‌مندم.

او ادامه داد: این اتفاق زمانی بود که استاد شجریان دو اجرا با ارکستر موسیقی انجام داده‌ بودند و به دلایلی این همکاری با ارکستر قطع شده بود. در ادامه اقای تجویدی با جناب فخرالدینی تماس گرفتند و هماهنگ کردند و قرار شد در تاریخ مشخص شده سر تمرین‌های ارکستر موسیقی ملی بروم. تمرینات در تالار رودکی برگزار می‌شد و کسی هم اجازه ورود به سالن را نداشت. آقای فخرالدینی هم خیلی روی این قضیه حساسیت داشتند به همین دلیل خیلی آرام رفتم و در ردیف‌های وسط نشستم. خاطرم هست که ایشان بین تمرین چندبار عقب را نگاه کردند و احساس کردند که مزاحمی در سالن است و در آخر از من پرسیدند که شما اینجا چه کار دارید؟ من هم از هماهنگی استاد تجویدی گفتم و بعد از اجرای اول از من دعوت کردند تا روی صحنه بروم و بلافاصله دو قطعه‌ای که نت آن را تمرین کرده بودم را بدون اینکه به سلام و معرفی برسد، با شروع نواختن، رو به ارکستر اجرا کردم و بعد باز هم بدون فاصله قطعه دوم اجرا شد که کار خیلی سختی بود. در نهایت با پایان ارکستر آن جمع حدود 60 نفره طبق رسمی که هست با آرشه روی استندهای نت زدند و تشویق کردند و جناب فخرالدینی مجدداً تشویق کردند و گفتند کسی که برای اولین بار این قطعات را به این شکل اجرا می‌کند، حقش هست که دوبار تشویق شود و بعد از آن من خواننده سولیست شدم و تقریباً نزدیک 10 سال تمام برنامه‎‌های ارکستر را اجرا کردم، اتفاقی که نتیجه آن اولین اثر ارکستر موسیقی ملی شد که کارهای آقای قخرالدینی بود.

مرور روزمرگی‌های قربانی و خاطره‌بازی با ترانه‌های افشین یداللهی نیز، بخش دیگری از موضوعاتی بودند که در طول این گفت‌و‌گو مطرح شدند.

اکنون به کارگردانی و تهیه‌کنندگی محمدرضا رضائیان و اجرای سروش صحت هر هفته سه‎شنبه‌ها، 8 صبح از فیلیمو منتشر می‌شود.