روزگار صدا مخملی موسیقی ایران
شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز): بنان در خواندن آواز استعدادی بی نظیر داشت. گوش او بسیار حساس بود و هیچ گاه خارج نمی خواند ذوق سلیم او در انتخاب غزل و تحریرهای بجا، از او خواننده ای متمایز ساخت. هنر واقعی، آگاهیی های عمیق، شوق و شور و عشق که لازمه زندگی هر هنرمند است، همه را با هم داشت. او با هنر خود بازاری نکرد و قدر شناخت.
به گزارش خبرنگار شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز)، استاد بنان در اردیبهشت 1290 ه. ش زاده شد هشمین فرزند کریم خان بنان الدوله نوری بود و مادرش دختر شاهزاده محمد تقی رکنی برادر ناصردین شاه قاجار. محیط خانه و خانواده از هر لحاظ برای پرورش ذوق و استعداد هنری غلامحسین آماده بود. چهار پیانو و یک ارگ در این خانه بود. مادر غلامحسین پیانو می زد. خاله اش نی می نواخت. خواهرانش هم تار مشق می کردند. گوش استاد از اوان کودکی به نوای ساز و آواز آشنا شد. و از ساز هر یک از نامبردگان بنحوی لذت می برد.
غلامحسین خان بنان در سال 1322 به سمت منشی مخصوص وزیر به کار مشغول شد ولی این شغل با روحیه او سازگار نبود به همین دلیل به کلی از شغل اداری دست کشید. استاد در 1325 همکاری با رادیو را آغاز کرد و صدای مطبوعش به گوش شنوندگان رسید و منحصرا خوانندگی در رادیو را پیشه کرد و به سرعت زبانزد شد. روح الله خالقی او را در ارکستر انجمن موسیقی شرکت داد و با ارکستر شماره یک نیز همکاری را شروع کرد و از بدو شروع برنامه همیشه جاوید «گلهای رنگارنگ» بنا به دعوت استاد داود پیرنیا همکاری داشت. بنان در طول فعالیت هنری خود، حدود ۳۵۰ اهنگ را اجرا کرد و انچه که امتیاز مسلم صدای او را پدید می اورد، زیر و بم ها و تحریرات صدای او است که مخصوص به خودش می باشد. بنان نه تنها در آواز قدیمی و کلاسیک ایران استاد بود، بلکه در نغمات جدید و مدرن ایران نیز تسلط کامل داشت. تصنیف زیبا و روح پرور «الهه ناز» او بهترین معرف این ادعا می باشد. بنان را می توان به حق بزرگترین اجرا کننده آهنگ های سبک وزیری-خالقی دانست. او همچنین در کنار ادیب خوانساری از بهترین اجراکنندگان آثار صبا و محجوبی محسوب می شود. استعداد شگرف او در مرکب خوانی و تلفیق شعر و موسیقی بارها ستایش موسیقی دانان معاصرش را بر انگیخته است.
بنان در آغاز بیشتر آواز می خواند و علاقه ای به خواندن آهنگهای دیگر نداشت ولی هنگامی که با بعضی اثار جدید موسیقی که ارکستر انجمن ملی آنها را اجرا می نمود، آشنایی پیدا کرد به خواندن این گونه قطعات نیز علاقه مند شد و در هر دو روش استادی و مهارت خود را نشان داد. استاد بنان در 27 دی ماه 1336 ه.ش در تصادف اتومبیل چشم خود را از دست داد. پزشکان برای مصون ماندن چشم دیگرش سفر به اروپا و معالجه را تجویز کردند. دولت و اداره کل انتشارات و رادیو مساعدتهای مالی کردن، جمع دوستانش کنسرتی ترتیب دادند و موجبات سفرش را فراهم کردند، ره آورد بنان از سفر اروپا، پس از بهبودی و رفع خطر، دگرگونی عقیده در زمینه نحوه سبک ترانه های اوست.
بنان پس از این حادثه، شور و شیدایی دیگر یافت به زندگی و اطرافیان خود با محبت و صمیمیت بیشتر نگاه می کرد ابراز تالم طبقات مختف اجتماع به مناسبت وقوع آن حادثه وی را به زندگی امیدوار و دلگرم ساخت. اقبال بی نظیر مردم نیروی تازه به او بخشید. بنان در خواندن آواز استعدادی بی نظیر داشت. گوش او بسیار حساس بود و هیچ گاه خارج نمی خواند ذوق سلیم او در انتخاب غزل و تحریرهای بجا، از او خواننده ای متمایز ساخت. هنر واقعی، آگاهیی های عمیق، شوق و شور و عشق که لازمه زندگی هر هنرمند است، همه را با هم داشت. او با هنر خود بازاری نکرد و قدر شناخت. استاد در هشتم اسفندماه 1364 ه.ش پس از پنجاه سال خدمت بی شائبه به فرهنگ و هنر این مرز و بوم چشم از جهان فرو بست. روحش شاد. منبع :تابناك
