همه چیز در مورد بیماری پوستی دمودکس

دمودکس برویس نوعی انگل است که در غدد چربی فولیکول موهای انسان زندگی کرده و ارتباط نزدیکی با انگلی دیگر به نام دمودکس فولیکولاروم دارد. در برخی مطالعات، به ترتیب در ۱۰ و ۱۲ درصد از نمونه برداری های پوستی و فولیکولی، انگل های دمودکس یافت شده اند. دیگر نمونه ها حداقل یک گونه از دمودکس را در تمامی افراد بالغ و آزمایش شده نشان داده اند. این انگل ها میکروسکوپی بوده و به وسیله چشم غیر مسلح، قابل دیدن نیستند.

در حالی که اغلب افراد مبتلا به دمودکس برویس از حضور این انگل ها بر روی بدن خود اطلاع ندارند، افراد مبتلا به تهاجمات گسترده این انگل ها، علائمی را تجربه می کنند. جهت شناخت علائم دمودکس برویس و گزینه های درمانی موجود برای مدیریت این انگل ها، شما را به خواندن ادامه مطلب دعوت می کنیم.

دمودکس برویس و دمودکس فولیکولاروم

دمودکس برویس نوعی انگل میکروسکوپی است که در فولیکول موها زندگی می کند. دمودکس فولیکولاروم در فولیکول مو ها جای دارد و برخلاف برویس اغلب بر روی صورت، اطراف پلک و مژه ها یافت می شود.

فولیکولاروم و برویس به ترتیب از سلول های پوستی و یک نوع چربی به نام سیبوم تغذیه می کنند. سیبوم در سلول های غدد چربی ساخته می شود. دمودکس فولیکولاروم با دیگر انواع انگل ها متفاوت است؛ زیرا می تواند تعداد سلول های پوستی موجود در فولیکول موها را افزایش داده و ظاهری فلس مانند به پوست دهد.

میانگین طول انگل دمودکس فولیکولاروم از ۰.۳ تا ۰.۴ میلی متر است، در حالی که دمودکس برویس نصف این اندازه و از ۰.۱۵ تا ۰.۲ میلی متر طول دارد.

علائم دمودکس برویس

اغلب افراد مبتلا به دمودکس برویس تنها ناقل این انگل ها بوده و به علائمی مبتلا نمی شوند. با این حال، تهاجمات گسترده این انگل می تواند به ایجاد نشانه هایی از جمله موارد زیر منجر شود:

    قرمزی پوست

    بافت خشن پوستی همانند سمباده

    احساس سوزش در پوست

نواحی رایج ابتلا، شامل گردن و قفسه سینه می شوند. با این حال، از آنجایی که دمودکس برویس می تواند در هر غده چربی از بدن ساکن شود، علائم می توانند در هر ناحیه ای بروز دهند.

عوارض دمودکوزیس

دمودکوزیس توسط انگل دمودکس برویس ایجاد می شود. علائم آن نیز می توانند شامل حساسیت پوستی همراه با خارش شوند. دمودکس برویس اغلب علائمی ایجاد نمی کند، اما تعداد زیاد انگل ها (بیش از ۵ عدد در هر سانتی متر مربع پوست) می تواند دمودکوزیس را ایجاد کند. دمودکوزیس یک بیماری التهابی است که علائم آن شامل موارد زیر می شوند:

    تغییر رنگ پوست

    فلس مانند شدن پوست

    قرمزی پوست

    حساسیت یا تحریک پذیری پوست

    خارش

    تحریک چشمی

    ضخیم شدن پلک ها

    ریزش مژه ها

دمودکس برویس در بدتر کردن بیماری های پوستی از جمله اگزما و آکنه روزاسه نیز شناخته می شود.

عوامل خطر

دمودکس برویس می تواند در تماس با افراد دیگر نیز منتشر شود. هنگامی که انگل ها بر سطح بدن قرار می گیرند از سلول های غدد عرقی تغذیه می کنند که به فولیکول های مو اتصال دارند. تعداد انگل های دمودکس برویس به صورت طبیعی افزایش یافته که دلیل شیوع بیشتر آن در افراد بالغ و مسن نسبت به کودکان نیز همین است.

امکان دارد هر فردی به دمودکس برویس مبتلا شود. با این حال، عوامل خطری وجود دارند که احتمال و شدت ابتلا به تهاجمات دمودکس را بیشتر می کنند. این عوامل خطر شامل شرایطی می شوند که از قبل وجود داشته اند. از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

    آکنه

    سیستم ایمنی ضعیف، همانند سیستم ایمنی افراد مبتلا به ویروس ایدز

    اگزما

    ریزش مو

    پوست چرب

    آکنه روزاسه

افراد مسن از نظر ابتلا به انگل دمودکس و تجربه عوارضی از جمله دمودکوزیس در معرض خطر بالاتری قرار دارند. دمودکس برویس بیشترین شیوع را در بین افراد ۲۰ تا ۳۰ ساله دارد، زیرا میزان سیبوم در این دوره زمانی به بیشترین مقدار خود می رسد.

این انگل ها در کودکان زیر ۵ سال به ندرت دیده می شوند، زیرا تولید سیبوم در این افراد کم است. علاوه بر این، با اینکه دلیل آن مشخیص نیست اما دمودکس برویس و فولیکولاروم در مردان نسبت به زنان شیوع بیشتری دارد.

تشخیص دمودکس

با بررسی کردن یک نمونه پوست در زیر میکروسکوپ جهت تایید حضور انگل دمودکس، تشخیص صورت می گیرد. اغلب افراد از حضور دمودکس در فولیکول مو های خود اطلاع ندارند. بسیاری از افراد تنها هنگامی مطلع می گردند که از نظر ابتلا به دیگر بیماری های پوستی آزمایش می شوند.

تا زمانی که فرد علائم یا عوارضی را تجربه نکرده است، نیازی به آزمایش بررسی ابتلا به انگل ندارد. پزشک ابتلا دمودکس برویس را به وسیله نمونه برداری تشخیص می دهد. این فرایند شامل برداشت نمونه کوچکی از پوست و بررسی آن زیر میکروسکوپ می شود.

همچنین، پزشک درباره علائم فرد از او سوال می پرسد تا دیگر نشانه های ابتلا به انگل ها از جمله فلس مانند شدن پوست را جستجو کند. در صورتی که مقدار انگل ها در فولیکول های مو بالا باشد، ابتلا به دمودکوزیس تشخیص داده می شود.

شرایط انجام تست دمودکس

۱- به مدت ۴٨ ساعت قبل از انجام تست، سر و صورت با شوینده شسته نشود.

۲- با صلاحدید پزشک حدود ٧٢ ساعت تا یک هفته از استفاده انتی بیوتیک های خوراکی و موضعی اجتناب شود.

۳- روز تست لوازم ارایش روی پوست استفاده نشود.

۴- حدود یک هفته تا ده روز از پاکسازی پوست گذشته باشد.

درمان دمودکس

اغلب موارد انگل های دمودکوزیس می توانند در خانه درمان شوند. در صورتی که فرد به تعداد قابل توجهی از انگل ها دچار بوده یا علائمی شدید و ناراحت کننده را تجربه می کند، امکان دارد به مداخله پزشکی نیاز باشد.

۱- مراقبت خانگی

چندین راه برای به حداقل رساندن تعداد انگل های دمودکس برویس و کاهش خطر ابتلا به عوارض بر روی پوست وجود دارد. نکات مراقبت فردی شامل موارد زیر می شوند:

– استحمام روزانه جهت کاهش ترشحات چربی که انگل از آن ها تغذیه می کند.

– شستن موها و مژه ها به وسیله یک شامپوی ملایم

– استفاده از یک پاک کننده غیر صابونی بر روی صورت دو بار در روز

– لایه برداری متداول پوست جهت از بین بردن سلول های پوستی مرده و سیبوم موجود در آن ها

– دوش گرفتن پس از ورزش یا قرارگیری در معرض نور خورشید

– اجتناب از مصرف پاک کننده ها، لوسیون ها و ضد آفتاب های چرب و روغنی

۲- درمان پزشکی

در صورتی که درمان های خانگی، علایم را برطرف نکرده و تعداد انگل ها را کاهش ندهند، امکان دارد جهت کاهش سیبوم اضافی بر روی پوست به دارو نیاز باشد.

در موارد شدید ابتلا به انگل ها یا در افرادی که دارای یک سیستم ایمنی ضعیف هستند، پزشک مصرف دارو خوراکی ایورمکتین را توصیه می کند. همچنین، مدیریت و درمان هر گونه بیماری زمینه ای همانند عفونت ها که می تواند با سطوح بالای انگل ها در ارتباط باشد، ضروری است. علاوه بر آن، اگزما و آکنه روزاسه باید به وسیله درمان های موضعی پوست درمان شوند.

در حال حاضر از این نوع روش های اغلب شیمیایی برای درمان دمودکس برویس استفاده می شود  که برخی از آنها نتیجه ی خوبی ندارند. در کلینیک دکتر گیتا مجیدزاده از درمان دارویی و عمدتا داروهای ارگانیک استفاده می شود.

توجه:

در تعدادی از بیماری های پوستی، علائم مشابهی همچون قرمزی و التهاب صورت ایجاد می شود. به عنوان مثال: دمودکس، رزاسه، اگزما و لوپوس می توانند نشانه های مشترکی داشته باشند. به همین خاطر بدون تایید و تشخیص پزشک، به صورت خودسرانه از هیچ دارویی استفاده نکنید.

چشم انداز

در حالی که تصور زندگی کردن انگل ها در پوست و فولیکول موها می تواند ناخوشایند باشد؛ اما این موارد معمولا بی ضرر بوده و در اغلب افراد علائمی ایجاد نمی کنند. با این حال، تعداد زیاد انگل دمودکس برویس می تواند به بروز علائم و عوارضی ناراحت کننده از جمله دمودکوزیس منجر شود.

در نتیجه، تحت کنترل داشتن تعداد این انگل ها به وسیله انجام اقدامات بهداشت فردی ضروری است. افرادی که علائم پوستی همانند قرمزی، خارش یا پوسته شدن را تجربه می کنند، باید به پزشکی مراجعه کنند که می تواند درمان های موثری را برای آن ها تجویز کند.

منبع : https://drmajidzadeh.com