بگویید اکبرهاشمی، بخوانید مهدی هاشمی

به گزارش خبرنگار شبکه مردمی اطلاع رسانی(شمانیوز)،هاشمی رفسنجانی در ۸۰ سالگی با سیاهه بلندبالایی از ایرادات و ابهامات متنوع پای به میدان سختی گذاشته است و برای پیروزی در این میدان و جلب نظر مثبت افکار عمومی به یکسری دوز و کلک های انتخاباتی نیازمند است تا از به وجود آمدن یک موج روشنگرانه در رابطه با هاشمی و خانواده اش پیشگیری کند.

۱- بر همگان روشن است شرایط ۸۰ سالگی حکم می کند در بحث مدیریت کلان کشور، افراد در سایه بدون کمترین مسؤولیت اداری یا پاسخگویی به ملت اداره امور را در دست داشته باشند. وقتی فرد ۸۰ ساله رئیس جمهور شود باید پذیرفت دیگرانی که به او نزدیک تر هستند به جای او اداره کشور را عملا برعهده خواهند گرفت.

اگر بار دیگر بر واژه ۸۰ سالگی و شرایط جسمانی فرد در این سن توجه شود هر انسان منصف و عاقلی حکم روشن می دهد که اصولا ۸۰ سالگی سنی نیست که فرد بتواند به چابکی به امور کشور گسترده و جوانی مثل ایران رسیدگی کند.

فقط مطالعه گزارشات واصله در یک روز کاری حداقل ۷،۶ ساعت زمان مفید می خواهد. افزودن لزوم شرکت در جلسات نفسگیر چند ساعته کارشناسانه و دید و بازدید های داخلی و خارجی عینا از نامناسب بودن سن ۸۰ سالگی برای انجام دقیق وظایف محوله به یک رئیس جمهور حکایت دارد.

۲- در چنین وضعیتی قبضه کامل امور توسط اطرافیان یک رئیس جمهور ۸۰ ساله امری حتمی است. در این میان به طور طبیعی فرزندان هاشمی از جمله فائزه و مهدی که از مردم و نظام جمهوری اسلامی ناراحتی های جدی و فاصله عمیق پرنشدنی دارند بر همه مقدم خواهند بود. در حقیقت پشت پرده نام اکبر هاشمی در مهدی و فائزه هاشمی خلاصه می شود.

در صورت پیروزی هاشمی این فرزندان او هستند که به مدت ۴ سال اداره کشور را برعهده خواهند گرفت. اساسا رای به هاشمی رای به فرزندان او است. اگر کسی در برگه رای می نویسد اکبر رفسنجانی باید از همان ابتدا بداند که در بطن این رای، نام امثال مهدی هاشمی و عفت مرعشی نهفته است. اتاق فکر هاشمی بشدت می کوشد روشنگری های صورت گرفته در این باره را با ترفند های تبلیغاتی بی اثر کند.

۳- تاریخ معاصر دسترس ترین معلم بی غل و غش جامعه است. ملاحظه حوادث ۲ دهه اخیر کشور در بخش اجرایی معلوم می کند که بی شک رای دادن به هاشمی ۸۰ ساله عینا معادل سلطه بخشی بی حد و حصر به اطرافیان هاشمی در دسترسی نامشروع به انواع منابع زمینی و غیر زمینی کشور است. باید پذیرفت در صورت رئیس جمهور شدن هاشمی، رئیس جمهور واقعی نه هاشمی ۸۰ ساله بلکه امثال مهدی هاشمی خواهند بود، لذا به سهولت می توان گفت بگویید «اکبر هاشمی» اما بخوانید «مهدی هاشمی».

۴- پاسخ پرسش راهبردی ای مانند «مهدی و فائزه هاشمی هزینه سفرهای پرتعداد خارجی یا اقامت ۳ ساله در لندن را از کجا آورده اند؟» گویای مسائل جدی و سرنوشت سازی درباره اکبر هاشمی و مناسبات پرابهام امثال مهدی و فائزه خواهد بود.

در این سال ها مهدی هاشمی یک کارمند ساده بوده است ولی پول های کلانی را صرف آمد و شد های خارجی و اقامت در لندن کرده است. افکار عمومی به طور اصولی می خواهد بداند نقش اکبر هاشمی در تامین مالی مهدی هاشمی چه بوده است و اساسا محل تغذیه مالی ایشان کجا بوده است؟

ماشین تبلیغاتی هاشمی می کوشد از طرح عمومی این پرسش حکیمانه پیشگیری کند که در صورت پیروزی اکبر هاشمی جایگاه افراد مجرم وابسته به خانواده او در دستگاه اجرایی کشور بویژه در بخش اقتصادی و معاملات پرسود رانت آلود چگونه خواهد بود.؟ آیا رئیس جمهور شدن هاشمی مجددا به گشوده شدن پرونده های جدید اتهامی درباره زد و بند های نفتی اطرافیان هاشمی آن هم در عرصه بین المللی منجر نخواهد شد؟

۵- به طور طبیعی هاشمی نیز همانند دیگر مردم دلبستگی های عاطفی نسبت به فرزندان و همسرش دارد. بازبینی اتفاقات ۲۰ سال گذشته کشور نشان می دهد این وابستگی عاطفی به قدری پررنگ و موثر بوده که برخی فرزندان هاشمی هر آنچه خواستند بدون کمترین بازخواستی از سوی پدر انجام دادند؛ اقدامات زشتی که برخلاف اخلاق اداری - اجتماعی است.

عدم موضع گیری حتی ضمنی هاشمی در باره اقدامات مجرمانه فرزندانش به وضوح از عمق این وابستگی عاطفی خبر می دهد؛ وابستگی ای که زمینه را برای حکومت خانواده هاشمی بر ایران مهیا خواهد کرد.

۶- هاشمی در سال های گذشته نشان داده است از ۲ گزینه «منافع ملت» و «منافع حتی نامشروع فرزندانش» گزینه دوم را به آسانی انتخاب کرده و به دفاع تمام قد از آنها می پردازد. کسی سراغ ندارد در مجامع عمومی یا خصوصی، هاشمی کمترین واکنش انقلابی نسبت به تخلفات مجرمانه فرزندانش از خود بروز داده باشد. هاشمی حتی در مواقع لازم به حمایت سیاسی- قضایی از آنها کمر همت بسته است.

سوال اساسی این است در صورت رئیس جمهور شدن هاشمی چه ضمانتی وجود دارد که او مقابل سوءاستفاده های اقتصادی- سیاسی مسبوق به سابقه بستگانش ایستادگی کرده یا مانع از حدوث اتفاقات غمبار دوران سازندگی شود. در حوزه مسائل شخصی این رفتار هاشمی فقط به خودشان مربوط می شود اما در حوزه مسائل کلان ملی و کاندیدا شدن هاشمی مساله کاملا فرق می کند.

۷- ۸۰ سالگی هاشمی به شکلی ملموس بر میزان حرف شنوی وی از اعضای خانواده بویژه مثلث «عفت مرعشی، مهدی و فائزه هاشمی» می افزاید و ۸۰ سالگی و الزامات جسمانی چنین سن بالایی در بخش ورود به امور اجرایی کشور به طور ذاتی بستر مناسبی را برای افزایش ضریب نفوذ اطرافیان هاشمی فراهم می کند. اتاق فکر هاشمی بشدت می ترسند که عامه مردم متوجه بشوند اگر هم نام اکبر هاشمی در برگه رای نوشته شود باید در عمل خواند مهدی و فائزه هاشمی.

باز توجه به جرائم امنیتی- اقتصادی آن دو بر اهمیت هوشیاری ملت ایران در مقابل این ترفند انتخاباتی می افزاید. توجه به زیاده روی های همسر هاشمی در ماجرای فتنه ۸۸ نیز از زاویه ای دیگر بر اهمیت موضوع می افزاید. جمعی از تحلیلگران سیاسی می گویند آنها با نام اکبر هاشمی می آیند تا انتقام ۸ سال گذشته را از ملت بگیرند.

به طور عادی از منظر سیاسی - اجتماعی خانواده هاشمی چیزی برای از دست دادن ندارند و از سوی دیگر این خانواده هیچ امیدی برای ۴ سال دوم ریاست جمهوری هاشمی در سال ۱۳۹۶ندارند. هاشمی در دوره بعدی ۸۵ ساله خواهد بود، لذا کاملا عادی است که آنها در همین ۴ سال نخست بی محابا از ملت ایران عقده گشایی کنند.

۸- در خاتمه باید گفت چه تضمین عقلانی - اجرایی وجود دارد که امثال مهدی و فائزه هاشمی مجددا در لندن مستقر نشده و از آنجا به اداره دولت پدرشان بویژه در بخش سیاسی- اقتصادی نپردازند. راستی! آیا با این اوصاف رای دادن به هاشمی

۸۰ ساله رای دادن به امر خفت بار اداره کشور از لندن نیست؟ در حقیقت در چنین شرایطی رای دادن به هاشمی رفسنجانی عملا رای دادن به پیشامد شرایطی است که به آسانی می توان عنوان «شرایط تهدید» بر آن نام نهاد.