حقیقتی تلخ از قاچاق دختران ایرانی به دبی

به گزارش شمانیوز: موضوع قاچاق دختران ایرانی در دو دهه اخیر، به مضمونی تبدیل شده که از محسن چاوشی گرفته تا محمد حسین مهدویان و محمد حسین لطیفی و البته مسعود ده نمکی و مهدی نقویان و حسن عباسی را در کنار هم قرار می‌دهد. نگاهی به تهیه کنندگان این آثار نشان می‌دهد دست کم بخشی از حاکمیت نیز از تولید چنین آثاری حمایت می‌کند. مثلا نماهنگ مسلخ چاوشی به دست سازمان اوج تهیه شده که وابستگی غیرقابل انکاری به یک نهاد نظامی دارد و پول و پورن به دست مرکز مستند سوره تهیه شده که زیر نظر سازمان تبلیغات اسلامی تهیه می‌شود. دعوای مهدی یراحی، خواننده پاپ با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر سر مجوز نماهنگی به نام «پاره سنگ» بعد از یکی دو روز به یک جدال لفظی بین او و هوادارانش با هواداران محسن چاوشی تبدیل شد. یراحی و چاوشی، هر دو خوزستانی هستند و در کار‌های خود هم دو آهنگ انتقادی جدی نسبت به اوضاع فعلی مردم خوزستان دارند (تک آهنگ «اهواز» برای یراحی و تک آهنگ «خوزستان» برای چاوشی)، اما فعلا ظاهرا بر سر تک آهنگ «مسلخ» اثر چاوشی، با هم به مشکل برخورد کردند. تک آهنگی که مضمونی آشنا، اما بسیار جنجالی دارد: قاچاق دختران ایرانی به دوبی. یراحی البته از این زاویه به چاوشی اعتراض نکرد و گفت که این تک آهنگ نژادپرستانه و عرب ستیز است، اما به هر حال، تقریبا غیرممکن است که به سراغ آن مضمون بروی و دامنت به نژادپرستی و عرب ستیزی آلوده نشود. نشانه این موضوع را باید در فیلم آخر محمدحسین مهدویان، کارگردان جوان و پراستعداد دید که در لاتاری، داستان قاچاق دختران ایرانی به دوبی را نشانه گرفت و حتی در صداوسیما، یعنی در برنامه هفت با مجری گری رضا رشیدپور به فاشیسم و نژادپرستی متهم شد. با این حال مخاطب سینما نشان داد که اتفاقا رویکرد مهدویان در این فیلم را دوست دارد و از این روست که لاتاری او با ۱۴ میلیارد تومان فروش، در حال حاضر در رده سوم جدول فروش سال سینمای ایران قرار دارد. مهدویان البته تنها فیلمساز ایرانی نبود که به این ماجرا می‌پرداخت. محمدحسین لطیفی در دو فصل قلب یخی سریال نیمه تمام شبکه خانگی، در سال‌های پایانی دهه ۸۰ به این موضوع پرداخت، اما این ماجرا از ابتدای دهه ۸۰ آغاز شده بود وقتی اصغر هاشمی فیلم نگین را ساخت و آن طور که در یک گزارش در سایت تبیان آمده، در آن فرار دختر، شرایط نابسامانی است که در خانه ایجاد شده. مادر نگین به زندان افتاده و پدرش مرده. او برای رهایی خود از فشار روحی سراغ مواد مخدر می‌رود و برای تامین مایحتاج زندگی با باند فساد همکاری می‌کند. فیلم به بهانه کند و کاو درباره سرنوشت نگین، زندگی دخترکان دیگری را هم به تصویر می‌کشد که هر کدام به نوعی قربانی شده اند. در یک سوم پایانی فیلم، ماجرای قاچاق دختران به کشور‌های حاشیه خلیج فارس، محور قصه می‌شود.» در ابتدای دهه ۸۰ البته یک فیلم مستند هم در این زمینه پخش شد که بسیار جنجالی بود و آن هم مستند فقر و فحشا مسعود ده نمکی بود. این مستند ۱۰۰ دقیقه‌ای نخستین فعالیت سینمایی مسعود ده نمکی بود که توقیف هم شد، اما نسخه غیرقانونی آن در جامعه به صورت وسیع پخش شد و جالب است بدانید که در نهایت شکایت نیروی انتظامی از ده نمکی در این پرونده هم به جایی نرسید و ده نمکی از شکایت ناجا تبرئه شد. مستند ده نمکی در سال ۱۳۸۲ منتشر شده بود، اما یک سال بعد یک سخنرانی از حسن عباسی که آن روز‌ها تازه داشت سخنرانی‌های خود را آغاز می‌کرد منتشر شد که در آن تقریبا همه مسئولان را به پاسخگویی در خصوص ماجرای قاچاق دختران ایرانی به دوبی دعوت می‌کرد. البته در سال‌های اخیر هم مهدی نقویان، مستندی با عنوان «پول و پورن» با این محتوا منتشر کرد که پایه آن فعالیت‌های نیروی سایبری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در حذف یکی از باند‌های قاچاق دختران ایرانی به دوبی بود. نگاهی به تهیه کنندگان این آثار نشان می‌دهد دست کم بخشی از حاکمیت نیز از تولید چنین آثاری حمایت می‌کند. مثلا نماهنگ مسلخ چاوشی به دست سازمان اوج تهیه شده که وابستگی غیرقابل انکاری به یک نهاد نظامی دارد و پول و پورن به دست مرکز مستند سوره تهیه شده که زیر نظر سازمان تبلیغات اسلامی تهیه می‌شود. نزدیکی مسعود ده نمکی (فقر و فحشا) و سید محمود رضوی (لاتاری) و حتی جواد فرحانی (قلب یخی) هم به این بخش از حاکمیت مشخص است و حسن عباسی و رائفی پور (که اخیرا در این زمینه صحبت کرده) نیز معلوم است در کدام بخش از بردار سیاست قرار گرفته اند. منبع:فرادید