موکب های اربعین باید در تمام ایام خدمات ارائه دهند
حجت الاسلام حمید حسینی گفت:موکب هایی نباید تنها اختصاص به یک دوره خاص داشته باشد تا کسانی که به زیارت امام حسین(ع) می آیند جز هزینه های معمول دغدغه مسکن و غذا و غیره را نداشته باشند.
حجت الاسلام حمید حسینی مسئول موکب امام رضا(ع) که در عمود 285 در مسیر نجف به کربلا است و در طول ایام اربعین نزدیک 10 میلیارد برای زائران امام حسین(ع) هزینه می کند در گفتگوی کوتاهی با «جوان» به برخی از سوالات پاسخ داده است.
وی در پاسخ به این سوال که دلیل اهمیت پیاده روی در موسم اربعین چیست و چرا اساسا باید این راهپیمایی را ارجع نهاد و در جهت گسترده تر شدن آن گام برداشت؟،گفت: بنده از 9 سالی خاطرات مربوط به پیاده روی را در ذهن دارم آن زمانی که ایرانی های مقیم شهر نجف اشرف به شکل گروههای مختلف به سمت حرم امام حسین(غ) وحضرت عباس(ع) حرکت می کردند.
وی در ادامه افزود: به عنوان نمونه جناب آقای شیرازی،آقای خویی،شاهرودی،حکیم وآقا سیذ مصطفی خمینی هر کدام گروههای 20 تا40 نفره ای داشتند که در این مسیر پیاده روی می کردند.حضرت امام خمینی هم به صورت پیاده این مسیر را طی می کردند اما مسئولیت گروه با آقا سید مصطفی قرزند ایشان بود. ما هم از بچگی در گروه آقا سید مصطفی خمینی بودیم و با این گروه مراسم پیاده روی اربعین را انجام میدادیم. آقا سید مصطفی در سال 4 بار پیاده روی را انجام می دادند که البته پدر بنده اجازه همراهی با ایشان را نمی دادند چون سه شبانه روز این پیاده روی طول می کشید وفقط با گروه آقا سید مصطفی می توانستم در این چیاده روی شرکت کنم.
مسئول موکب امام رضا(ع) خاطر نشان کرد: البته پیاده روی در ان زمان به شکل کنونی نبود و در آن زمان تنها مسیر ممکن برای پیاده روی راه آب یا به اصطلاح مرسوم آن دوره راه علمایی بود که به آن راه جدول نیز می گفتند و از مسیر کنونی 6 کیلومتر دورتر است و به خاطر خنکی هوا و همچنین حضور عشایر در آن مسیر امکان تناول غذا و آب وجود داشت و زائران کمتر سختی راه را درک می کردند،چرا که مردم علاقه به روحانیت داشتند و به استقبال زائران می آمدند.
وی همچنین افزد: مسیر گذشته خطرات جاده کنونی را نداشت چرا که جاده کنونی که مردم در آن تردد می کنند بیابان بود و حیوانات وحشی زیادی داشت و از امنیت لازم برخوردار نبود.در ان سالها تعداد افرادی که پیاده تا کربلا می رفتند از 500 نفر نیز تجاوز نمی کرد و گروهها معمولا 20 تا 40 نفره بودند.
حسینی در ادامه در پاسخ به این سوا که«این موضوع مربوط به چه سالی است؟»،گفت:این شرایط به سال 1345 بر می گردد.این شرایط ادامه داشت تا سال 1355 که مردم متدین نجف تصمیم گرفتند به صورت دسته جمعی به سمت کربلا حرکت کنند و حدودا 3000 هزار نفر به صورت پیاده به سمت کربلا حرکت کردند.مردم نجف در آن سال نیز 17 ماه صفر که بر اساس روایتی شهادت امام رضا(ع) است حرکت خود را شروع کردند آنهم با پرچم هایی که روی آن عبارت « نصر من الله و فتح القریب»و«یدالله فوق ایدیهم» حک شده بود، که در طول مسیر و در منطقه ای به نام کفل با نیروهای امنیتی درگیر شدیم که در نهایت نتوانستد مانع از حرکت ما به سمت کربلا شوند.در منطقه خان نخیله نیروهای امنیتی با توپ و تانک مانع پیاده روی به سمت کربلا شدند و برای اولین بار هواپیمایی بر فراز ما حرکت کرد و همه مردم را در صحرا پراکنده کرد و به سمت آب جاری ونخل منحرف کرد.به هر ترتیب مردم موفق شدند به شهر کربلا ورود کنند.
وی همچنین تصریح کرد:بعدا نیروهای عراقی ما را دستگیر کردند و در طی دستگیری بود که متوجه شدیم نیروهای عراقی بر روی لباس هر کدام از ما یک ردیاب ریز و غیر قابل لمس نصب کرده تا ما را شناسایی کنند و به هر روی ما را به زندان بغداد انتقال و شکنجه دادند ؛متاسفانه در جریان همان دستگیری برخی از افراد مانند فردی به نام سید عبدالوهاب طالقانی را اعدام کردند تااینکه در اقدامی غیر قابل باور سید حکیم و بنده را آزاد کردند.
البته آقای حکیم را به خاطر یکی از سخنرانی ها دستگیر کرده بودند.
مسئول موکب امام رضا(ع) خاطر نشان کرد: بعد از آنکه انقلاب اسلامی در ایران به پیروزی رسید ما به ایران فرار کردیم و بعد از سقوط صدام به عراق بازگشتیم و جالب آنکه زمان برگشت ما به عراق مصادف با ماه صفر بود که اولین کاری که انجام دادیم پیاده روی اربعین بود.اعتقاد شخصی من این است که چنانچه ایرانی در یک کاری حضور پیدا نکند آن کار به سرانجام مطلوب نخواهد رسید و تجربه نیز این مسئله را اثبات کرده است و نمونه عینی آن همین پیاده روی اربعین است.و در همان سالهای نخست هم ما تلاش داشتیم که ایرانی ها حاضر در نجف را برای چنین کاری پیش قراول قرار دهیم وبه همه می گفتم که موسس پیاده روی اربعین همین ایرانی ها هستند که در نجف بوده اند.یکی از برکات حضور داعش نیز همین مسئله بوده است که ایرانی در پیاده روی اربعین حضور جدی پیدا کردند و باید بابت این مسئله خدا را شکر کرد.
حجت الاسلام حسینی ادامه داد : جالب اینجاست که با شکل گیری این تعداد زائر امام حسین(غ) عملا تعطیل شدن پیاده روی اربعین دیگر ممکن نیست و الحمدالله پایدار خواهد ماند.یکی از خاطرات جالب بنده با پدرم این بود که در آخرین پیاده روی که با ایشان داشتم کفش ام پاره شد در همان سال 1355 و آقای سید عبدالوهاب طالقانی نیز همین مسئله رو به پدرم گزارش داد و هر چند که پدرم به شعائر بسیار اهمیت می دادند و پیاده روی با پای برهنه را هم حسنه می دانستد اما یک جفت کفش مناسب برای من خریداری کردند و از من خواستند تا انها را بپوشم.نکته جالب انکه مکانی که من را دستگیر کردند همین مکانی است که اکنون موکب بزرگ امام رضا(ع) در عمود285 ساخته شده است و این به خود خود معنای جالبی دارد.
مسئول موکب امام رضا(ع)در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه چطور به فکر راه اندازی موکب در مسیر نجف به کربلا افتادید، گفت:انگیزه زیادی برای خدمت به زائران اربعین امام حسین (ع) داشتم و اولین باری که پیاده روی کردم به این فکر کردم که نجف تا کربلا را باید بین الحرمین کرد و برای زائران خدمات ویژه ارائه داد وبرای همین 10 تا زمین از نجف تا کربلا را خریداری کرده امو در خیلی از موکب های ساخته شده بنده شریک هستم.
وی در پایان افزوذ: موکب امام رضا (ع) را نیز 6سال پیش خریداری کردم که تصمیم جدی دارم آن را وقف آستان قدس رضوی کنم چرا که معتقدم حضرت خودشان تمایل دارند که به صورت شخصی به زائران جد بزرگوارشان خدمت کنند و ما معتقدیم که گر چه زمین به نام ماست اما متعلق به امام رضا 0ع) است.آنچه بنده به آن اعتقاد دارم این است که موکب هایی که برای خدمت به زائر امام حسین(ع) در موسم اربعین دایر می شود نباید تنها اختصاص به یک دوره خاص داشته باشد بلکه باید در طول یک سال خدمات لازم را به زائران امام حسین(ع) ارائه دهند تا کسانی که به زیارت امام حسین(ع) می آیند جز هزینه های معمول دغدغه مسکن و غذا و غیره را نداشته باشند. جالب است بدانید ما در طول ایام اربعین نزدیک به 10 میلیارد هزینه می کنیم که بخش قابل توجهی از آن را مردم به عنوان نذر به موکب هدیه می کنند.
