گری وایت: آن باخت19-0گوام را بیدار کرد

تیم ملی گوام روز 12 شهریور در سومین دیدارش در مقدماتی جام جهانی ‏‏2018 مقابل تیم ملی ایران قرار خواهد گرفت. آخرین رویارویی دو تیم که به سال 1379 برمی گردد، با ‏برتری 19-0 ایران به پایان رسید اما گری وایت تاکید کرد که از آن زمان چیزهای زیادی تغییر کرده ‏است. ‏ ‏- چطور به فوتبال علاقه مند شدید و آنقدر برای تان جدی شد که تصمیم گرفتید فوتبالیست شوید؟ من در ساوتهمپتون به دنیا آمدم؛ در خانواده ای که از چند نسل قبل طرفدار باشگاه ساوتهمپتون بودند. ‏وقتی ساوتهمپتون می برد، همه خوشحال بودیم و وقتی می باخت، همه غمگین می شدیم. در آن سال ها ‏ساوتهمپتون تیم خوبی بود که ستاره هایی مثل کوین کیگان، آلن بال، تد مک دوگال، متئو لیتیسیه و ... را ‏داشت. در چنین محیطی، خیلی عجیب نبود که به فوتبال علاقه مند شوم. در واقع تا اندازه ای اجتناب ‏ناپذیر بود.‏ ‏- در صفحه ویکی پدیای شما نوشته که در دوران نوجوانی، فوتبالیست موفقی بودید؛ درست است؟ بله، من در نوجوانی، دوره موفقی داشتم. اما نتوانستم با باشگاه ساوتهمپتون قرارداد حرفه ای امضا کنم و ‏همین باعث شد تا به استرالیا بروم.‏ ‏- اما خیلی زود فوتبال بازی کردن را کنار گذاشتید؛ در 21 سالگی. مصدوم شدید؟ نه؛ مصدوم نشدم. این تصمیمی بود که خودم گرفتم چون فهمیدم که نمی توانم به یک بازیکن بزرگ تبدیل ‏شوم. بحث واقع گرایی مطرح بود. می توانستم برای 10 سال در باشگاه های کوچک و رده پایین بازی ‏کنم اما در این صورت فقط وقتم را تلف می کردم. به همین خاطر تصمیم گرفتم بازی کردن را کنار ‏بگذارم و شانسم را در جای دیگری امتحان کنم.‏ ‏- اولین تیمی که هدایت آن را برعهده گرفتید، ویرجین آیلند بود. چرا چنین پیشنهادی را قبول کردید؟ برای کسب تجربه. به آنجا رفتم تا ببینم مربیگری در یک تیم ملی چه شرایطی دارد.من جوان ترین مربی ‏ای شدم که هدایت یک تیم ملی را برعهده گرفت و این برای من یک تجربه ارزشمند بود زیرا چیزهای ‏زیادی در آنجا یاد گرفتم. پس از آن به باهاما رفتم و در آن جا پیشرفت زیادی داشتیم. قبل از برعهده گرفتن ‏هدایت گوام، مدتی هم در باشگاه آمریکایی سیاتل ساندرز کار کردم.‏

هیچ چیز! چیزی در مورد گوام نمی دانستم. اما شور و اشتیاق ریچارد لای، رئیس فدراسیون گوام من را ‏متقاعد کرد که به آنجا بروم. وقتی به گوام رفتم، از اینکه امکانات و زیرساخت های بسیار خوبی دارند، ‏متعجب شدم. واقعا از نظر امکانات در سطح بالایی هستند و این باعث شد تا من با جدیت بیشتری کار کنم.‏ ‏- تیم گوام در سه سالی که شما هدایت آن را برعهده داشتید، پیشرفت زیادی کرد و در رنکینگ فیفا هم ‏صعود قابل توجهی داشت. همین صعود در رنکینگ فیفا برای شما کافی است یا فکر می کنید می توانید با ‏گوام به دستاوردهای بزرگتری مثل حضور در رقابت های آسیایی یا جام جهانی برسید.‏ بله، ما یکی از بهترین جهش ها را در رنکینگ فیفا داشتیم و می خواهیم به همین مسیر ادامه بدهیم. برای ‏مان فرقی ندارد در چه رقابت هایی باشد؛ در هر دیدار با این انگیزه به میدان می رویم که بهترین نتیجه را ‏بگیریم. حضور در رقابت های بزرگ کار دشواری است اما تلاش مان را می کنیم. ‏ ‏- گوام حدود 15 سال قبل مقابل ایران با نتیجه 19-0 شکست خورد و شما در مصاحبه ای، آن باخت را ‏یک "اردنگی" برای فوتبال گوام توصیف کردید. چرا؟ بله، دقیقا؛ چون آن شکست بود که فوتبال گوام را بیدار کرد. شاید اگر آن باخت نبود، فوتبال گوام به جایی ‏که الان هست، نمی رسید. بعد از آن باخت بود که مسئولان فوتبال گوام تصمیم گرفتند سر و سامانی به ‏وضعیت شان بدهند. در واقعا آن بازی آغاز پیشرفت فوتبال گوام بود. به همین خاطر گفتم "اردنگی" چون ‏گوامی ها را از خواب بیدار کرد.‏

خب از آن بازی زمان زیادی گذشته و خیلی چیزها عوض شده؛ نمی دانم در زمین چه اتفاقاتی رخ خواهد ‏داد اما با انگیزه کسب بهترین نتیجه برای این مسابقه آماده شده ایم. انگیزه زیادی داریم و این کمک زیادی ‏به ما خواهد کرد. قبلا هم گفته بودم که ما یک پوست موز برای تیم ایران خواهیم بود. مطمئنا کارلوس کی ‏روش هم این را می داند. احتمالا هند و ترکمنستان هم با نگاه مشابهی مقابل ما قرار گرفتند اما حالا این ما ‏هستیم که در صدر گروه قرار داریم. البته دو دیدار آینده بسیار دشوار است و باید ببینیم چه اتفاقاتی رخ ‏خواهد داد.‏ ‏- ماجرای ویزا هم به نظر می رسد شما را خیلی ناراحت کرد. ‏ بله؛ ما از دو ماه قبل برای گرفتن ویزا پروسه لازم را آغاز کردیم اما نگرفتن ویزا در زمان مناسب، روی ‏آماده سازی ما تاثیر گذاشت. ما مجبور شدیم از قطر به ژاپن برویم و این خیلی من را ناراحت کرد.‏ ‏- این احساس را دارید که تاخیر در دادن ویزا، تعمدی بود؟ ‏ نمی دانم چه اتفاقی افتاد اما خیلی اتفاق جالبی نبود.‏ ‏- الان خیلی ها در ایران نگران این هستند که برای دیدار برگشت، گوامی ها به خاطر این اتفاق، به فکر ‏انتقام باشند.‏ نه، اصلا چنین چیزی نیست. ما برای فوتبال ایران و هواداران پرشورش احترام زیادی قائل هستیم. ما فقط ‏به فوتبال فکر می کنیم و بهتر است تمرکزمان را روی اتفاقات داخل زمین بگذاریم.‏ ‏- چیزی در مورد ورزشگاه آزادی شنیده ای؟ بازی در این ورزشگاه نگرانت نمی کند؟ می دانم که 100 هزار نفر گنجایش دارد و نصف جمعیت گوام در آن جا می شوند اما نگران نیستم. دوست ‏دارم هواداران بیشتری به ورزشگاه بیایند تا شاهد بازی زیباتری باشیم. ‏