نادر مشایخی
نادر مشایخی رو به بهبود است
نادر مشایخی که چندی پیش با وجود تزریق دو دز واکسن، خود به همراه خانوادهاش به کرونا مبتلا شده بود، از وضعبت رو به بهبود خود خبر داد.
به گزارش شمانیوز، نادر مشایخی که چندی پیش با وجود تزریق دو دز واکسن، خود به همراه خانوادهاش به کرونا مبتلا شده بودند، اکنون در پیامی به یک عکاس از بهبود وضعیت سلامتی خود پس از ابتلا به این ویروس گفته است. امید شلمانی ـ عکاس ـ در گفتوگویی اعلام کرد که نادر مشایخی روز گذشته در پیامی از بهبود وضعیت سلامتی خود پس از ابتلاء به کرونا گفته است.
مشایخی به این عکاس گفته است که وضعیت عمومی خوبی دارد و خطر را پشت سر گذاشته است و تنها باید به مدت سه هفته در قرنطینه بماند.
در پی ابتلای خانواده مشایخی به کرونا، نادر مشایخی، آهنگساز و رهبر ارکستر که ارتباط خوبی هم با رسانه ها دارد، برای مدتی از دسترس خارج بود. در میان اعضای خانواده، سام مشایخی ـ برادر نادر مشایخی ـ بیش از دیگران از شدت بیماری رنج برد که به نظر می رسد خوشبختانه وضع جسمانی او نیز رو به بهبودی است.
لازم به یادآوری است، نادر مشایخی متولد آذرماه 1337 است. وی پس از پایان تحصیلات ابتدایی در تهران، به هنرستان عالی موسیقی راه یافت و پس از آن تحصیلات خود را در دانشگاه موسیقی وین در اتریش و در رشتهٔ آهنگسازی، رهبری و موسیقی الکترونیک ادامه داد و با درجهٔ ممتاز فارغالتحصیل شد.
مشایخی در سال ۲۰۰۱ «آنسامبل وین ۲۰۰۱» را تشکیل داد و از همان سالها رهبری گروههایی چون وین ۲۰۰۱ و کاپلا کوندورتا و همکاری با هنرمندانی چون هانا شیگولا را آغاز کرد. همسر نادر مشایخی گیسلا مشایخی بییر (Gisela Mashayekhi-Beer) نیز نوازنده فلوت است.
از دیگر فعالیتهای نادر مشایخی آهنگساز شرکت در جشنوارههای موسیقی در اروپا، آمریکا و آسیا، رهبری ارکستر سمفونیک تهران و اجرای کنسرت با این ارکستر در اتریش (دو بار) و آلمان، تدریس در دانشگاه تهران، دانشکدهٔ موسیقی دانشگاه هنر، دانشکدهٔ صدا و سیما و کنسرواتوار تهران اشاره کرد.
نادر مشایخی پس از آنکه علی رهبری ارکستر سمفونیک تهران را در تابستان ۱۳۸۴ رها کرد، رهبری این ارکستر را عهدهدار شد و چندی بعد در کنسرتی با حضور سفیر جمهوری اسلامی در برلین، ارکستر را در جشنوارهٔ ازنابروک (آلمان) رهبری کرد.
در میان تجربههای مشایخی در زمینهٔ آهنگسازی میتوان به ساخت ۹۶ قطعه برای سُلو، موسیقی مجلسی، موسیقی ارکستری و اپرا، ساخت سمفونی فیه ما فیه (سه اثر)، اپرای ملکوت، قطعهٔ ارکستریِ پشیمانی کنتیمنتو، مجموعهٔ تولدی دیگر (روی ترجمهٔ آلمانی اشعار فروغ فرخزاد)، اجرای پروژههای موسیقی تلفیقی اصیل ایرانی در همکاری با هنرمندانی چون حسین علیزاده و هوشنگ ظریف (فستیوال سالزبورگ) و ساخت سمفونی مولانا برای صدا و سیما اشاره کرد.
وی همچنین در پی کشف کیفیت موسیقایی متفاوتی در کارهای عالیم قاسمف، آثاری را با این هنرمند آذری و دخترش «فرغانه قاسمف» اجرا کردهاست.
فرانک شفر، فیلمساز هلندی، فیلمی مستند از زندگی نادر مشایخی ساختهاست.
در سال ۱۳۸۵ در فستیوال موسیقی وین - یکی از معتبرترین فستیوالهای موسیقی - از نادر مشایخی تقدیر شد. در این مراسم که با نمایش اجرای دو اثر از جان کیج (قطعه ۴ و ۷) در تهران و اثری از مشایخی با عنوان «استخوان ایشانگو» در قالب فیلم مستند شفر همراه بود، وی دربارهٔ مشایخی گفت: در بیست سال گذشته بهترین اجرای آثار کیج را در تهران شنیدم. فیلمهای من بعد از آشنایی با نادر مشایخی با یک تحول روبرو شده است و در حال حاضر ترجیح میدهم موسیقی ایشان را بشنوم.
نادر مشایخی در ماههای پایانی سال ۱۳۹۰ خورشیدی به تهران بازگشت و در اردیبهشت سال ۱۳۹۱، آثاری از «جان کیج» را با دانشجویان موسیقی در «شهر کتاب ابن سینا» اجرا کرد که میتوان آن را آغاز مجدد اجراهای منحصر به فرد «کیج» توسط او در تهران دانست.
نادر مشایخی از سال ۱۳۹۳ به عنوان رهبر ارکستر شهر تهران برگزیده شد و به اجرای کنسرت های متعدد پرداخت وی از سال ۹۲ تا به حال به تدریس رهبری ارکستر و آهنگسازی و تاریخ موسیقی و ... در آموزشگاه موسیقی محمد اسماعیلی مشغول است.
مورد زندگی و آثارِ نادر مشایخی تابه حال، چندین فیلم و کتاب تهیه شدهاند،از جمله ارکستر فیلهارمونی جوانِ تهران، بودن و نبودن، گذران، پریشانی و کتابهای نادر مشایخی که در بارنز و نوبل ارائه شدهاند. آثار او در پخش زمان ـ وین، برلین به چاپ رسیدهاند.
وی در اشاره به بخشی از خاطراتش می گوید: سال 1383 به ایران برگشتم. خسته شده بودم. تمام کارهای گروه ارکستر را در اتریش خودم می کردم، از رهبری تا تنظیم و طراحی پلاکارد، ضمن اینکه زمانی که من به اتریش رفتم، 19 ساله بودم و هدف و انگیزه داشتم 20 سالی ماندم بعد از 20 سال، سه هفته به ایران آمدم و بعد به اتریش برگشتم و افسردگی شدید گرفتم تازه با مفهوم غربت آشنا شده بودم. آن اوایل جوانی متوجه این نبودم. آرزویم این است که این بیماری به من اجازه دهد، فقط یک بار فوتبال بازی کنم از سال ۱۳۶۱ درگیر بیماری ام اس هستم و سال هاست که این آرزو را در سر دارم.